Masi Esmaili

بالاتر از بام های کبوتر نشین
تا آخرین دکمه های تو   باز می شوم
آستین می گشایی
گره - جایی به رگ های گردن ام -
تا عمیق ترین خواب بستر تو پایین می افتم
غلت می زنم
این بالش باد کرده اندام تو نیست؟
کو لب هات؟
از گوشه های برای شنیدن حرف نمی زنند ِ لب های تو تمرد می کنم
دود همیشه به سیگار دلالت نمی کند
دوایر معیوب ذکر می گویند
چنان زار... محمل... به دنبال لیلی... که از گریه ام زار... در گل... ز بامی که بر خاست... مشکل...
از شیشه ای که افتاده روی سینه ام بپرس
چند خلسه از نفس های حرام طلب دارم نمی دهدم این شراب؟
مجنون!
لیلی!
ناقه!
ابل!
خررررررر!
پا به روی پلک های بی تو خواب ام نمی برد بگذار
اوهام را بدر
تن ممکن شو

سید عبدالحمید ضیایی