Fariba.dindar

...

عکس‌های قدیمیِ بهار در جیب‌مان مانده         

هر چه بیش‌تر می‌گذرد کم‌رنگ‌تر می‌شوند ــ غریبه‌تر می‌شوند   

شاید این باغِ ما بوده است ــ چه باغی؟

ــ دهانی که می‌گوید دوستت می‌دارم چه شکل است؟

دست‌هایی که پتو را می‌کشند تا روی شانه‌ات چه شکل‌اند؟

...

یادمان نمی‌آید

تنها

صدای روشنی را در شب به یاد می‌آوریم

صدای آرامی می‌گوید آزادی

می‌گوید صلح

...

ترجمه‌ی محسن آزرم

boycott
size: 50*70
design by: ali romani

تحــــــــــــــریم
اندازه: 70*50
طـــراحی: علی رومانی

همیشه سردی‌ها و فاصله‌ها این‌طوری خودشان را می‌اندازند بین دو نفر. به همین سادگی؛ به همین مسخره‌گی! وقتی که یکی حالش بد است و نمی‌تواند درست حرف بزند؛ وقتی یکی می‌ترسد و دست و پا می‌زند برای نگه داشتن ِ آن یکی و حالی‌ش نیست که فقط دارد کار را بدتر می‌کند؛ وقتی یکی خسته می‌شود از آن همه تلاش ِ آن دیگری؛ و دیگری از تلاش ِ بی پاسخ ِ خودش...

«آنیتا یارمحمدی- نشر ققنوس»

آلبوم های قدیمی یادمان می اندازند که گذر زمان قدرتمندترین موجود دنیاست. موجودی که آرام و بی صدا می آید، همه چیز را تغییر می دهد و آرام و بی صدا می رود. آلبوم های قدیمی یادمان می اندازند که مادر بزرگ ها و پدر برزگ ها هم روزی جوان بودند. روزی آنها را هم به اسم کوچکشان صدا می کردند. آنها هم لباس های شیکِ مد روز می پوشیدند، قبل از هر عکسی سر و وضعشان را مرتب و رنگ و رویشان را بیشتر می کردند و با چشمانی جوان و امیدوار زل می زدند به دوربین.

آلبوم های قدیمی یادمان می اندازند که پدر و مادرهایمان قبل از تولد ما هم زندگی خودشان را داشتند. ۲۰ و چند ساله بودند و چهره شان پر بود از جوانی. مهمانی های بدون ونگ بچه می گرفتند، توی عکس ها دیوانه بازی در می آوردند، چند نفری دور میز گرد می نشستند و غذای سرد می خوردند، کارت ها را پخش می کردند، پول ها را می چیدند جلویشان و خوش بودند.

آلبوم های قدیمی یادمان می اندازند که گذشت زمان چطور زندگی را دستخوش تغییر می کند. بچه ها را بزرگ می کند و بزرگ ها را پیر و پوست های شفاف و صاف را پر از خط های عمیق. گذشت زمان یک عده را از زمین کم می کند و جایشان را در خانه ها خالی. آلبوم های قدیمی نشان می دهند که گذشت زمان چطور خانه های پوشیده از فرش را تبدیل به آپارتمان هایی با کف پارکت و سرامیک کرد و مهمانی های فامیلی پرجمعیت را تبدیل به جمع های کوچک چند نفره. نشان می دهند که چقدر تغییر کردیم. شغلمان، همکارهایمان، ظاهرمان، مانتوهای اپول گنده و شلوارهای پیلی دار و کاکول های پوش داده مان.

عکس های قدیمی خوب می دانند که ما همیشه کچل یا فربه نبودیم، همیشه زیر چشم هایمان از شدت لاغری گود نرفته بود، همیشه برای خواندن چیزی دور و برمان را در جستجوی عینک نمی گشتیم و همیشه بی پول و ورشکسته نبودیم. عکس های قدیمی خوب می دانند که ما هم زمانی زیبا بودیم، زمانی قلب مردان زیادی برایمان می تپید، زمانی اسممان را می گذاشتند ورزشکار، زمانی توی خانه های درندشتمان مراسم عروسی برگزار می شد و زمانی فریاد می زدیم خدایا مردیم از خوشی.

آلبوم ها و عکس های قدیمی بیش از هر چیز یادمان می اندازند که عمر خیلی کوتاه است و از یک جایی به بعد سال ها دیگر ۳۶۵ روز نیستند. تند تند رد می شوند و پیرمان می کنند. چیزهای زیادی هست که این عکس های قدیمی می دانند.

هی شعر می خوانم

هی پوزخند می زنم

اینها که تو را ندیده اند،

از کدام "تو" حرف می زنند؟!

"محدثه هدایتی"

توماس عاشق کلمه ها بود، مخصوصاً وقتی معنی شان را نمی دانست. 

همه‌اش را به دریا سپرده …

همه‌ی اسب‌های زیبا  نوشته:کورمک مک‌کارتی  ترجمه: کاوه میرعباسی

_{از همان روز اولی که رفتیم "کانون" پسرها برای ما اسم انتخاب کردند و چون من چادر سر می کردم اسمم شد خانم دی جی.}

_{فامیلی دوستم هم گرگانی بود و اسمش را گذاشتند مازندرانی.}

_{ما می رفتیم . می رسیدیم به ساختمان پسرهای نابالغ ،بخش قرنطینه  را رد می کردیم و می رسیدیم به بچه ها.}

_{کیف هایمان را می گذاشتیم روی میز و می رفتیم دنبال کار:"خب،حالا امروز چی بکشیم؟"}

_{توی یکی از همین رفت و آمدها بود که حسین آمد که :"خانم  دی جی؟خانم مازندرانی؟"}

_-بله؟

_{*مرسی که به ما اعتماد دارید و کیفاتون رو ول می کنید و با ماها عین دزد رفتار نمی کنید.}

_{ما نابود  بودیم. واقعیتش این است که هربار کیف هایمان را می سپردیم به خدا و هر عصر توی خیابان زیر و رویشان می کردیم مبادا که چیزی کم شده باشد.}

شبی عجیب بود؛ شاید هم اصلاً شب نبود؛                           

با همین دو چشم زل زده بودیم به آدم‌هایی که برای رسیدن به آینده قدم برمی‌داشتند.                                    

 ...

ترجمه‌ی محسن آزرم             

رای خواهم داد، چون هنوز روزنه های امید درون من زنده است و من حق دارم که امیدوارم باشم.به روحانی رای خواهم داد و بهترین دلیل برای من حمایت خاتمی است ...

من چهار سال پیش را از خاطر نبرده ام، من امیدم را به خاطر سپرده ام، همین و بس ...

_{نه صدای دزدگیر می دهد}

_{نه توی دست هایش  کیسه های میوه است}

_{سبیل هایش؟}

_{آنها هم کلفت و پهن و قابل تاب دادن نیستند}

_{جیب هایش؟}

_{خالی است،شته گذاشته اند}

_{شعرهایش؟}

_{کمی سهراب،کمی رستم،سه تا سیدعلی صالحی}

_{خانه اش؟}

_{اندازه ی دو دور چرخیدن}

_{چیدمانش؟}

_{چهارخانه}

_{غذاهایش؟}

_{نیم پز}

_{نامه هایش؟}

_طولانی

_{بوسه هایش؟}

_{بوسه هایش؟}

_.

_.

_.

_داغ

_{خیلی داغ}

غیبت به هنگامی که حضورت لازم است ، گناهی نابخشودنی محسوب می شود .

پل استر/سانست پارک/مترجم:مهسا ملک مرزبان/انتشارات افق

ما می خواستیم دنیا را عوض کنیم ، حالا می بینیم فقط خودمان عوض شده ایم.

هوشنگ گلشیری / آینه های در دار/نشر نیلوفر

عکس از:luigi ghirri

پ.ن:این آخرین پست وبلاگ نغمه ی غمگین است.

+ گنجینه ی ارزشمند ِ من!

"کودک پنج سال و شش ماهه"

تو باید برادر کوچکت را دوست داشته باشی وگرنه باد او را با خودش می برد.

"آلیس 4 ساله"

یکی از آشناهای ما عاشق شد و به خاطر همین خسته شد و چهار سال در رختخواب ماند. من فکر می کنم که عشق آدم را خسته می کند.

"جان 6 ساله"

فکر می کنم خدا خیلی "دوتا آدم" درست کرده است. این دوتا آدم ها یعنی عشق.

"اریک 7 ساله"

وقتی آدم عاشق می شود هی سُرفه می کند.

"پیتر 5 ساله"

من می دانم عشق یعنی چه. عشق چیزی است که در تلویزیون می فرشند.

"کلارا 4 ساله" 

بعضی وقت ها که جنگ می شود عشق را جیره بندی می کنند.

"تسا 8 ساله"

باید مواظب عشق باشید، وگرنه خراب می شود.

"جمیز 5 ساله"

"رابین 5 ساله"

خدا عشق را برکت دهد - نانت نیومن

گرمارودی