Oghlon

تعهد از من گرفته بودی دوباره بخوانم‌اش. نخواندم ولی. صادقانه در ملاءعام اعتراف می‌کنم. دست خودم هم نیست؛ عادت به دوباره‌خوانی ندارم. من محبوب‌ترین کتاب‌هایم را هم یک‌بار بیش‌تر نخواندم. جزوه‌های دانش‌گاه را هم یک‌بار می‌خواندم. کسی باور نمی‌کرد. ولی همین بود؛ یک‌بار. مهربان‌تر که شده‌ای دوباره کتاب شده بهانه‌ی ما. دوباره همان کتاب شده بهانه‌ی دوباره نزدیکی‌های ما. ولی آخر من از این کتاب که داده‌ای چه بیرون بیاورم؟ مثل یک بمب‌گذاری‌ست این: دوباره سال‌روز یازده سپتامبر، دوباره آمریکایی‌ها و دوباره کشتار. این بازگشت به اول چیز جدیدی برای من ندارد. من با بِ‌ی بسم‌الله تا میمِ والسلام‌ش می‌روم. من همین ابتدا جام زهرِ آخرش را می‌بینم. جنگ جنگ تا پیروزی را کهنه کرده‌ام. این کار تو یک‌جور ارسال سیگنال است. که یعنی هنوز هم می‌توانم همان باشم. و تو همان باشی. و همان باشیم. اما نمی‌شود. پارازیت‌های این‌جا نمی‌گذارد. از من اگر می‌شنوی دست بردار که «هیچ صیادی در جوی حقیری که به گودالی می‌ریزد، مرواریدی صید نخواهد کرد.» دوباره‌‌ها از جنس استیصال‌اند؛ یک‌جور ناتوانی دارند در پس‌شان. من اهل دوباره‌ها نیستم. انگار بخواهی چیزی را که داشته‌ای و حالا نداری باز تکرار کنی. باز خلق‌ش کنی. می‌شود مگر؟ هی کشتن و زنده کردن کار خداست. ما فقط مُردن بلدیم. و من یک‌بار مُرده‌ام. من تا آخر ماجرا را سابق بر این رفته‌ام. بگذار دل‌های ما به اختیار خودش بیاید و برود. امور داخلی دل‌ها را به اختیار خودشان بگذار. بگذار اگر دلی‌ رفت سیر طبیعی‌اش بوده باشد و بگذار نقشه‌ای برای هیچ دلی نکشیم. دل را اگر با نقشه جابه‌جا کردیم کودتا کرده‌ایم. من اهل کودتا نیستم. من اهل تو بودم، اهلیِ تو بودم. اما… اما… همین دیگر! کار ما اما دارد. دوباره‌های ما، دوباره‌های خوبی نیستند. بگذار بگذریم؛ به یک‌باره‌ها و اتفاقات دل خوش کنیم.

اول صبح راننده‌ها خرد مى‌خوان. اول صبح همه ها. نه فقط شش و هفت. حتى اول صبح فرى لنسرا. حتی نه و ده. ششصد تومن مى‌شه تا سر جمالزاده. دختره پرسيد. دو تومن مى‌ده به پيرمرد كه مثل لاك پشتِ از لاك بيرون افتاده برشته‌س. مى‌توپه بهش كه صد تومنى ندارى؟ منم كه خرد فقط يه پونصدى دارم. مى‌گيرم دستم تا برسيم.

استى ريهانا گوش مى‌كنم. مى‌رم تو حال خودم. تو فكر بهترين جمعه قرن، كه ديروز بود. تو فكر اين تابستون كه چشمش نزنم، بى حرف پيش، گوش شيطون كر، انگار بهترين تابستون تاريخ بشه. يه اتفاقى افتاده. انگار نظم به جهان برگشته. نه به اون معناى رياضى و عقلانى و عارى از معنويتى كه از فارسيش مى‌فهميم، بلكه به معناى اون Orderى كه تو داستان‌هاى فانتزى مى‌گن. وقتى پليدى از بين مى‌ره (اى بابا) و حاكم عادل مياد (ولله خودم دارم سعى می‌كنم واقع‌بينيمو حفظ كنم) و خوشبختى توى زندگى همه جارى مى‌شه. اما من برا خودم كه سهمى نمى‌خواستم. فكر كردم وضع همه بهتر مى‌شه، وضع منم با همه. وضع من بعد از همه، چون حتى وقتى اوضاع درست مى‌شه هم براى غنى زودتر درست مى‌شه تا فقير (حالا، بالاخره براى اولين بار دارم از اين كلمه در مورد خودم استفاده مى‌كنم. مومنت آو تروت.) و چشم انتظار رونق بازار نشسته بودم كه تو اومدى. هر چند، تو كه مدت هاست اينجايى، اما بالاخره از فرط خستگى يا گشنگى يا به خاطر قسمت يا اين موجى كه نمى‌دونيم چيه اما افتاده تو زندگيامون و داره همه چيزو طورى درست مى‌كنه كه آدم فقط مى‌تونه تماشاش كنه و عين بچه ها كف بزنه، راهت دادم تو. و انقدر خوشحالم راهت دادم تو كه نمى‌دونم چه خاكى سرم كنم. و هيچ هم از سر تصميم يا عقل هم اين كارو نكردم كه افتخارش برا من باشه. اومده بودى آرزو رو ببينى، گفتم دلم برات تنگ شده بود، و نمى‌دونستم كه چيز ديگه‌اى لازم نيست.

جلو دانشگاهیم که پیرمرد می‌گه شمام کرایه‌تو بده. پونصدی رو می‌دم بهش. می‌دونم می‌پرسه و می‌پرسه، «صدی نداری؟» «نه.» سر انقلاب نگه می‌داره. اولش نمی‌فهمم چی غرغر می‌کنه. می‌گه اصلاً من از انقلاب جلوتر نمی‌رم؟ به جا این که کرایه رو ببخشه از مسافت کم کرد؟ یعنی چی؟ ما صحبت کردیم، مسیر گفتیم نشستیم تو ماشین. آدم دیگه به قول و قرارش با راننده تاکسیام نمی‌تونه اعتماد کنه؟ این آخرین بازمانده روابط دو طرفه بلندمدت هم از هم پاشید؟ دیگه چطور به زندگی ادامه بدیم؟ ما اعتمادمون به پدرامون، به خانواده‌مون، به حاکمان‌مون، و به خدا رو از دست دادیم و باز ادامه دادیم، اما راننده‌های تاکسی، این آخرین سنگر، دیگه این یکی رو تاب نخواهیم آورد.

می‌پرم پایین. حس می‌کنم اگه زود محل رو ترک نکنم برخورد بدتری بکنه.

مردم قهرمانان ورزشی خود را الگوی خود قرار می دهند و اغلب با ستاره های ورزشی و تیم های ورزشی مورد علاقه خود وابستگی عاطفی دارند. مردم در مناطق مختلف جهان ورزش های مورد علاقه متفاوتی دارند. این باعث می شود رتبه بندی ورزش یک کار چالش برانگیز و دشوار باشد. دقیقاً به همین دلیل است که تعیین قابلیت اطمینان و دقت لیست های مختلف ورزشی در آنجا دشوار است.

در اینجا، مهم است که بدانیم دقیقاً منظور ما از اکثر ورزش های محبوب چیست. کلمه «محبوب» می‌تواند به معنای «پربیننده‌ترین ورزش‌ها»، «پربازدیدترین ورزش‌ها» یا «پردرآمدترین ورزش‌ها» باشد. اما صادقانه بگویم، اگر فقط یک یا دو معیار را در نظر بگیریم، رتبه بندی ورزش ها بر اساس محبوبیت غیرمنصفانه است. از این رو تصمیم داریم از 15 معیار مختلف برای رتبه بندی پرطرفدارترین ورزش های جهان استفاده کنیم.

بسکتبال – 2.2 میلیارد دنبال کننده

بسکتبال با حدود 2 تا 3 میلیارد طرفدار در ایالات متحده، کانادا، چین و فیلیپین، سومین ورزش محبوب در جهان است.

بسکتبال ورزشی است که توسط دو تیم پنج نفره در زمینی مستطیلی انجام می شود. هدف این است که یک توپ را از طریق حلقه ای به قطر 18 اینچ (46 سانتی متر) و ارتفاع 10 فوت (3.0 متر) که در هر انتها روی تخته پشتی نصب شده است، شلیک کنید. یک تیم می تواند با شلیک توپ از درون سبد در طول بازی معمولی، یک گل میدانی به ثمر برساند.

اگر بازیکن از خط سه امتیازی سبد را لمس کند یا نزدیکتر به سبد باشد، یک گلوله دو امتیاز برای تیم تیراندازی کسب می کند و اگر بازیکن پشت خط سه امتیازی باشد، سه امتیاز کسب می کند. تیمی که در پایان بازی بیشترین امتیاز را کسب کند برنده است. بسکتبال سومین ورزش پربازیگر و تماشا شده در جهان است.

پایگاه جهانی هواداران و مخاطبان: تعداد طرفداران بسکتبال بین 2 تا 3 میلیارد نفر است. بیشتر طرفداران در ایالات متحده، کانادا، چین، ژاپن و فیلیپین متمرکز هستند.

بیننده در تلویزیون: بسکتبال از بینندگان تلویزیونی بسیار خوبی در ایالات متحده برخوردار است. NBA لیگ ملی بسکتبال ایالات متحده محبوب ترین لیگ در جهان است و میلیون ها هوادار در ایالات متحده و همچنین خارج از ایالات متحده آن را تماشا و دنبال می کنند.

معاملات حقوق تلویزیون: معاملات حقوق تلویزیون برای لیگ های بزرگتر این ورزش می تواند به میلیاردها دلار برسد. در سال 2016، NBA قرارداد حق پخش تلویزیونی را به قیمت خیره کننده 24 میلیارد دلار به مدت 9 سال فروخت. این به حدود 2.6 میلیارد دلار در سال می رسد. خیلی تاثیرگذار است، درست است؟

محبوبیت در اینترنت: وقتی صحبت از جستجوهای اینترنتی به میان می آید، بسکتبالیست ها جزو پرجستجوترین ورزشکاران جهان هستند. آنها در ایالات متحده، چین و سایر کشورهای بسکتبال بازی کننده مانند کانادا، ژاپن و فیلیپین به شدت جستجو می شوند.

حضور در شبکه های اجتماعی: بسکتبال در اینترنت بسیار محبوب است. نام‌های بزرگ‌تر بازی مانند مایکل جردن، لبرون جیمز و کوبی برایانت توسط میلیون‌ها نفر در سراسر جهان دنبال می‌شوند.

تعداد لیگ های حرفه ای در جهان: بسیاری از کشورهای جهان لیگ های حرفه ای بسکتبال دارند. با این حال، NBA تا حد زیادی محبوب ترین است.

میانگین دستمزد ورزشکاران در لیگ های برتر: ستارگان بسکتبال از خوش بازی ترین ورزشکاران جهان هستند. میانگین دستمزد در NBA بیش از 3 میلیون دلار است. اعداد و ارقام در سایر لیگ های بزرگ جهان به این اندازه نیست، اما هنوز هم بسیار پردرآمد هستند.

قراردادهای حمایت مالی: شرکت‌ها در ایالات متحده مشتاق هستند بازیکنان بسکتبال را برای تأیید آنها امضا کنند. تیم های بسکتبال قراردادهایی به ارزش صدها میلیون دلار در NFL امضا می کنند. حتی برخی از بازیکنان می توانند معاملاتی به ارزش میلیون ها دلار از برندهای بزرگ مانند نایک و آدیداس انجام دهند.

تعداد کشورهایی که این ورزش در آنها محبوب است: بسکتبال علیرغم اینکه در ایالات متحده بسیار محبوب است، از محبوبیت در سایر کشورها عقب مانده است. این ورزش در اکثر کشورهای جهان ورزش مهمی نیست. با این حال، این بازی به طور گسترده در بسیاری از کشورها پخش و دنبال می شود.

بزرگترین رقابت: این یک ورزش المپیک است و مسابقات بسکتبال در المپیک یکی از بزرگترین مسابقات این ورزش در جهان است. به غیر از این، جام جهانی بسکتبال یکی دیگر از رقابت های مهم در جهان است.

ارتباط در طول سال: این ورزش در طول سال از سطوح مختلف مرتبط برخوردار است. در طول فصل NFL و فصول دیگر لیگ های بزرگ مانند HEBA A1 یونان و لیگ انجمن بسکتبال چین، این ورزش کاملاً مرتبط و در اخبار است.

برابری جنسیتی: بسکتبال به دلیل ماهیتش یک ورزش کاملاً مردانه است. اگرچه مشارکت زنان وجود دارد، اما بسیار محدود است.

دسترسی به عموم مردم: این ورزش برای عموم مردم کاملاً قابل دسترسی است. می توان آن را در هر جایی بازی کرد زیرا تنها چیزی که نیاز دارد یک توپ و یک سبد است. دادگاه های مناسب در بسیاری از کشورها محدود هستند. اما نوع آزاد این ورزش که می تواند در هر مکانی انجام شود در بین نوجوانان بسیار محبوب است.

تعداد بازیکنان آماتور در جهان: وقتی صحبت از بازیکنان آماتور می شود، بسکتبال از تعداد خوبی از بازیکنان آماتور در سراسر جهان لذت می برد. قابل درک است که این اعداد در کشورهایی که لیگ های بسکتبال بزرگی دارند بالا است. اما اعداد در کشورهای دیگر هنوز بسیار چشمگیر است. مراکز شهری در سراسر جهان، تعداد زیادی بسکتبالیست آماتور دارند.

برجستگی این ورزش در عناوین ورزشی در رسانه های مکتوب و الکترونیک: این ورزش از پوشش و برجستگی بالایی در رسانه های آمریکا، چین، آرژانتین و برخی کشورهای اروپایی برخوردار است.

The post محبوب ترین ورزش های جهان 2022 : appeared first on اوقلون.