Sheved

شاید ندونین خانوم هایده تو چهل‌وهفت سالگی مردن. خود من تا سرشب که گوگل کردم نمی‌دونستم. چهل‌‌وهفت سال برای شهروند معمولیم کمه چه برسه به ایشون. مدخل ویکی‌پدیاشون رو که می‌خوندم قلبم برای لحظاتی از کار ایستاد و بعد جوری تپید که قطرات خون و رشته‌های مویرگ پاشید به صورت اطرافیانم. نوشته بود تو گورستان وست‌وود نامی در لوس آنجلس خاکن. کاش می‌شد گورشون رو قالبی دربیاریم منتقل کنیم تهران. اینم ازون مباحثیه که دلیلی براش ندارم و تنها از آخور سانتیمانتالیزم تغذیه می‌کنه. بازم بحث شهروند معمولی و غیرمعمولیه. اولی رو به باور من هرجا خاک کردیم، کردیم. این‌ خاک‌ها و صفحات زمین از زیر به هم وصلن و نهایتا همه باهم مخلوط می‌شن. خانوم هایده ولی چون هویت ملی دارن مثل میراث فرهنگی باید با جسدشون برخورد کرد. مثلا من میدون آزادی رو بیارم این‌جا بفروشم به شهردار نیویورک هیچ کدوم‌تون نمی‌گین اشکال نداره و جهان وطن ماست.

به زودی می‌خوام بنیاد خانوم هایده رو تاسیس کنم. در اولین قدم قالب خاک رو می‌فرستیم ایران می‌کاریم تو قطعه زمینی که یکی از شماها که وضعش خوبه وقف بنیاد کرده. بعد پول می‌دین کنارش یه سالن سرپوشیده می‌سازیم که شبانه روزی درش آوای هایده پخش و الکل سرو می‌شه. طراحی نورش رو هم براتون نیمه تاریک و از چند منبع نور نقطه‌ئی ضعیف در نظر گرفتم که چشم‌تون فضای مانور نداشته باشه و دل بدین به گوش. آداب خاصیم نداریم فقط مالکیت شانه –عضوی از بدن که گردن روش نصب شده- در سالن همگانیه. مال منه و به بدن من چسبیده نداریم و هرکس اون‌جاست شانه‌ش متعلق به بنیاد خانوم هایده‌ و برای مصرف جمعه. هروقت لازم داشتین شانه‌ی نفر بغلی رو جهت قرار دادن سر، پیشانی و چانه استعمال می‌کنین. نمایندگی هم می‌دیم به شهرای دیگه. اصفهان رو به زاینده‌رود، مشهد با ویوی گنبد مطلا و شمال لب دریا ملک خوب دارین اس‌ام‌اس بدین باهاتون تماس می‌گیرم.

برای مناطق محروم هم واحد‌های سیار پیش‌بینی کردم. داخل اتوبوس رو می‌تراشیم قوطی فلزی به دست اومده رو آکوستیک می‌کنیم، اون ته روی موتور هم بار مجموعه خواهد بود. ضمنا بارمن ساده هم استخدام می‌کنیم. تو لینکدین می‌ذارم آگهیش رو. بن تخفیف نوشیدنی برای توئیتری‌ها، وبلاگی‌ها و حتا فیس‌بوکی‌ها هم موجوده. بیرون هم رو می‌بینیم سلام کنین آشنایی بدین کوپن بگیرین. اگه ساکن شهرهای دیگه هستین تک زنگ بزنین با پیک موتوری می‌فرستم.