Hooman.rezaeian
Shared posts
26 Sep 13:08
Elliott Erwitt’s Kolor
Elliott Erwitt’s Kolor
Elliott Erwitt’s Kolor
Elliott Erwitt’s Kolor
Elliott Erwitt’s Kolor
Elliott Erwitt’s Kolor
Elliott Erwitt’s Kolor
Elliott Erwitt’s Kolor
Elliott Erwitt’s Kolor
Elliott Erwitt’s Kolor
Elliott Erwitt’s Kolor
Elliott Erwitt’s Kolor
Elliott Erwitt’s Kolor
02 Sep 13:07
Aleksandra Waliszewska
Aleksandra Waliszewska
Aleksandra Waliszewska
Aleksandra Waliszewska
Aleksandra Waliszewska
Aleksandra Waliszewska
Aleksandra Waliszewska
Aleksandra Waliszewska
I’m afraid of everyone, Aleksandra Waliszewska
Aleksandra Waliszewska
Aleksandra Waliszewska
Aleksandra Waliszewska
Aleksandra Waliszewska
Aleksandra Waliszewska
Aleksandra Waliszewska
Aleksandra Waliszewska
Aleksandra Waliszewska
I’m afraid of everyone, Aleksandra Waliszewska
31 Jul 08:04
Do you want to see me become her?
by واقف
“هرگز آن روزِ خوبي را كه من و مريلين در نيويورك قدم مي‌زديم را فراموش نخواهم كرد. او نيويورك را به اين خاطر دوست داشت كه آن جا كسي مانند هاليوود مزاحمش نمي‌شد، مي‌توانست لباس‌هاي معمولي‌اش را بپوشد و هيچ كس متوجه او نباشد. او عاشق اين كار بود. همين طور كه پايين برادوي راه مي‌رفتيم، رو به من كرد و گفت:’مي‌خواي ببيني كه من تبديل به او مي‌شم’ نمي‌دانستم منظورش چيست ولي فقط گفتم ‘بله’- و سپس آن را ديدم. نمي‌دانم چگونه چيزي را كه ديدم توضيح دهم، چون تشخيصش بسيار مشكل بود، او چيزي را درون خود روشن كرده بود كه تقريبا به جادو شباهت داشت. و ناگهان ماشين‌ها سرعتشان را كم مي‌كردند و مردم سرشان را مي‌چرخاندند و سر جايشان مي‌ايستادند تا به او خيره شوند. آن‌ها فهميده بودند كه او مريلين مونرو بود، انگار كه ماسكي را از روي صورت خود برداشته باشد، ولو اين كه ثانيه‌اي پيش‌تر هيچ كس متوجه او نبود. هرگز پيش از آن چيزي شبيه اين نديده بودم”.
ايمي گرين، همسر ميلتون گرين، عكاس شخصي مريلين مونرو
soroosh-sdi, ghazalgh and 21 others like this
28 Jul 08:12
Human Dilatations rogerweiss.ch
Human Dilatations rogerweiss.ch
Human Dilatations rogerweiss.ch
Human Dilatations
Human Dilatations rogerweiss.ch
Human Dilatations rogerweiss.ch
Human Dilatations rogerweiss.ch
galaxy, Hooman.rezaeian likes this
28 Jul 06:57
nataliakoptseva: Picasso Portrait de Jacqueline Roque aux mains...
Hooman.rezaeian likes this
20 Jul 06:56
689
by noreply@blogger.com (Sormeh R)
یکی از هزاران دل‌نگرانی این روزهای ملکه مادر این است که مبادا من تحت تاثیر جو به فکر داشتن حیوان خانگی بیفتم. به جز دغدغه‌های سنگین بهداشتی (هر حیوان برای مامان مجموعه بیماری‌هایی است که به انسان منتقل می‌کند) نگران است سرگرمی‌ای! شبیه این فکر بچه را تا مدت‌ها از سرم بیندازد. (خیال می‌کنی چند سالت است؟ تا ابد که نمی‌توانی بچه‌دار شوی!)
می‌گویم دیشب خواب‌تان را دیدم. خواب دیدم تو و بابا یک توله‌سگ سفید بامزه گرفته‌اید. فکر خوبی است ها. مطمئنم خوش‌تان می‌آید. می‌گوید فکر سگ را از سرت بیرون کن. تو الان کم‌کم باید فکر "نی‌نی" باشی. می‌خندم که ممنون که کارکرد نی‌نی مفروض را تا حد حیوان خانگی تقلیل دادی. اما من درباره خودم حرف نمی‌زنم. نی‌نی من چه دخلی به تو و بابا دارد؟
خوب می‌دانم چه دخلی دارد. همان دخلی که ازدواجم داشت. همان دخلی که سال‌هاست درس‌خواندن و نخواندنم داشته. فکر می‌کنم این جهان‌بینی پروژه‌ای هیچ‌وقت دست از سر بخش اعظم این نسل بر نمی‌دارد؛ اینکه زندگی‌شان مجموع برنامه‌هایی است که باید به سرانجام از پیش مشخص برسد. درس بخوانند که کار کنند. کار کنند که پول داشته باشند. پول داشته باشند که ازدواج کنند و طبعا ازدواج کنند که بچه‌دار شوند. بعد هم پروژه‌های متوالی مربوط: مدرسه رفتن بچه‌ها. کنکور دادن‌شان. فارغ التحصیلی. ازدواج؛ و حالا نوه، جوری متمرکز و پرانگیزه که انگار هدف از ابتدا اصلا همین نوه بوده است. هیچ استاپی نیست. هیچ دوره‌ای نیست که زندگی هدف متعالی بعدی را دنبال نکند. که برای یک لحظه از معنای دهن‌پرکن خالی باشد. هیچ‌وقت نمی‌شود از جستن دست‌آویز بعدی منصرف‌شان کرد. هیچ راهی ندارد که قانع‌شان کنی عزیزترین من، زندگی همین است. به دنیا بیایی. بگذرانی. بمیری. تو نمیر البته. تو خش برندار. تو خش برداری تعادل دنیا بهم می‌خورد. بگذار من به جایت بمیرم. تو فقط از این به بعد تا ابد به جای برنامه‌ریزی "بگذران". قول می‌دهم آسمان به زمین نیاید. قول می‌دهم حتی خوب بگذرد. خوش بگذرد.
Hooman.rezaeian, Faezehya and 4 others like this
