ما گرمساریها، لهجه و گویش خاصی نداریم، اما این دلیل نمی شود فرهنگ خودمان را نداشته باشیم، بالاخره یک اصطلاحاتی هست که فقط مال ماست! مثلا یک واژه "لک کش" داریم به فتح لام و کسر کاف؛ حتی گاهی مشاهده شده که گرمساریهای غلیظ! روی کاف هم فتحه گذاشته اند! این واژه چه مواقعی استفاده می شود؟ وقتی که شما یک چیزی را میگیرید و با خودتان روی زمین کشان کشان میبرید، روی خاک وخلش میکشید! موجود بیچاره را به در و دیوار هم می زنید، و خب انتظاری هم نیست که سالم به مقصد برسد آن موجود کذا!
حالا من می بینم اگر بخواهم حالم را هنگام شنیدن این تصنیف بگویم کدام واژه بهتر از همین "لک کش" خودمان می تواند توصیفش کند!
آنجا در اوج، که می خواند: تو صبح روشن سپیدی! دقیقا همانجا که صدا، در حنجره می پیچد، انگار موسیقی دست من را از مچ، میگیرد و «لک کش» می کند، خب انتظاری هم نداشته باشید، سالم به مقصد برسم!
آنجا در اوج، که می خواند: تو صبح روشن سپیدی! دقیقا همانجا که صدا، در حنجره می پیچد، انگار موسیقی دست من را از مچ، میگیرد و «لک کش» می کند، خب انتظاری هم نداشته باشید، سالم به مقصد برسم!
پ.ن : سپاس از سرهرمس مارانا که باید هی از او یاد کنم برای پیشنهاد این!