Man in the Sun

I moja matka, i jej zawodowa córka wywodziły się z klasy wyższej, dysponującej władzą krzywdzenia ubogich. Poświęcanie im życia niosło ze sobą ryzyko raniącej dobroczynności. Litość może rodzić pogardę; współczucie ściśle wiąże się z nierównością. By temu zaradzić, musiały odłożyć na bok emocje i sentymenty. Musiały okazywać chłód. Przekraczanie granic nierówności wymaga od silniejszej osoby samoograniczenia; rezerwa sygnalizuje bowiem, jak trudne jest owo przekroczenie, dystans zaś stanowi, przyznajmy to, szczególną oznakę szacunku.

Richard Sennett, Szacunek w świecie nierówności, tłum. Jan Dzierzgowski, MUZA S.A., 2012

Brak szacunku, jakkolwiek nie jest równie okrutny jak otwarta zniewaga, potrafi przybierać dotkliwe formy. Bez uznania inna osoba staje się źle widziana — nie postrzega się jej jako istoty ludzkiej, której życie może mieć znaczenie.

Kiedy społeczeństwo w taki sposób traktuje całe rzesze ludzi, kiedy tylko nieliczni wybrani obdarzani są estymą, powstanie niedobór szacunku, tak jak gdyby to była cenna, rzadka i trudno dostępna substancja. Ów niedobór jest jednak, podobnie jak wiele klęsk głodu, dziełem ludzkim. Szacunek, w odróżnieniu od jedzenia, nic nie kosztuje. Jak zatem wytłumaczyć fakt, że jego podaż jest tak skromna?

Richard Sennett, Szacunek w świecie nierówności, tłum. Jan Dzierzgowski, MUZA S.A., 2012

Tetlock odkrył, że im sławniejszy jest autor, tym bardziej ekstrawagancka jest jego prognoza. „Cenieni eksperci — pisze — przejawiali więcej nadmiernej pewności siebie niż ich koledzy zarabiający na życie z dala od blasku reflektorów”.

Tetlock przekonał się także, iż eksperci niechętnie przyjmowali do wiadomości, że się pomylili, a kiedy już musieli się przyznać do błędu, dysponowali długą listą wymówek: pomylili się wyłącznie co do daty, zaistniały nieprzewidywalne okoliczności, owszem, mylili się, ale mieli ku temu dobre powody i tak dalej. Koniec końców eksperci są tylko ludźmi. Olśniewa ich własna błyskotliwość i nie znoszą bycia w błędzie. Eksperci nie padają ofiarą własnych przekonań, wyjaśnia Tetlock, lecz własnego sposobu myślenia. Skorzystał przy tym z pojęć, których użył Isaiah Berlin w eseju Jeż i lis o Lwie Tołstoju. Mentalnie jeże „wiedzą jedną ważną rzecz”: wyznają pewną teorię na temat rzeczywistości; każde zdarzenie znajduje u nich wytłumaczenie w spójnych ramach tej jednej teorii. Jeże są pewne własnych prognoz, a kiedy ktoś widzi to inaczej, niecierpliwie stroszą kolce. Z wielką niechęcią przyznają się do błędu. Dla jeża nietrafiona prognoza prawie zawsze „myli się wyłącznie co do czasu” albo „prawie się sprawdziła”. Tacy ludzie mówią jasno i nie znoszą sprzeciwu, a więc przejawiają cechy uwielbiane przez telewizyjnych producentów. Recepta na dobry program to wystawić po obu stronach debaty jeże różniące się zdaniem i pozwolić im atakować idiotyczne pomysły przeciwnika.

Mentalne lisy natomiast myślą w sposób złożony. Nie uważają, aby o postępie historycznym decydowała jakaś jedna ważna rzecz (np. wzbraniają się przed przyjęciem poglądu, że Ronald Reagan samodzielnie doprowadził do zakończenia zimnej wojny dzięki nieustraszonej konfrontacji ze Związkiem Radzieckim). Dla nich rzeczywistość jest wypadkową interakcji niezliczonych aktorów i sił, w tym ślepego trafu, który często generuje poważne i nieprzewidywalne konsekwencje. To lisy wypadają najlepiej w badaniu Tetlocka [PAK: na trafność prognoz dot. przyszłości], chociaż i ich wyniki były słabiutkie. Lisy są rzadziej od jeży zapraszane do telewizyjnych debat.

Daniel Kahneman, Pułapki myślenia. O myśleniu szybkim i wolnym, tłum. Piotr Szymczak, Media Rodzina, 2012

This is one of the reasons that the organized religions do not inspire me with confidence. Which leaders of the major faiths acknowledge that their beliefs might be incomplete or erroneous and establish institutes to uncover possible doctrinal deficiencies? Beyond the test of everyday living, who is systematically testing the circumstances in which traditional religious teachings may no longer apply? (It is certainly conceivable that doctrines and ethics that may have worked fairly well in patriarchal or partristic or medieval times might be thoroughly invalid in the very different world we inhabit today.) What sermons even-handedly examine the God hypothesis? What rewards are religious skeptics given by the established religions-or, for that matter, social and economic skeptics by the society in which they swim?

Carl Sagan, The Demon-Haunted World: Science as a Candle in the Dark, 1995

Działa tu potężna zasada „Istnieje tylko to, co widzisz”. Nic nie poradzisz na to, że choć dane, którymi dysponujesz, są ograniczone, to jednak traktujesz je tak, jakby były pełne i wyczerpujące. Z dostępnych informacji budujesz najlepszą możliwą opowieść, a jeśli historia jest udana, zaczynasz w nią wierzyć. Paradoks polega na tym, że łatwiej skonstruować spójną opowieść, kiedy wiesz mało, czyli masz mniej kawałków, które trzeba dopasować do układanki. Nasze wygodne przekonanie, że świat jest logiczny i spójny, opiera się na solidnym fundamencie — naszej niemal nieograniczonej zdolności do ignorowania własnej ignorancji.

Daniel Kahneman, Pułapki myślenia. O myśleniu szybkim i wolnym, tłum. Piotr Szymczak, Media Rodzina, 2012

W naszym termitarnym Osiedlu wolność jest przyjemnością, na którą możemy sobie pozwolić wtedy, kiedy nasze konto w banku przewyższa potrzeby jakie mamy. I jeśli Jaśnie Wielmożni Panowie lubią definicje matematyczne, to można powiedzieć, że wolność jest funkcją stosunku konta w banku do potrzeb. Są typy, co zdobywają sobie wolność za pomocą powiększania licznika, czyli konta w banku, zapominając o tym, że jednocześnie powiększa się mianownik potrzeby. A są typy, co zmniejszają swoje potrzeby, zapominając o tym, że jednocześnie zmniejsza się konto w banku.

[...]

Nie, proszę Jaśnie Wielmożnych Panów, ja mam swoją własną ideę wolności. Moja idea to to, że wolność jest wtedy, kiedy się chce tego, co się musi.

Stefan Themerson, Wykład profesora Mmaa, W.A.B., 2013

Dobra opowieść zawiera prostą i spójną relację ludzkich zamiarów i działań. Chętnie odbieramy ludzkie zachowania jako przejawy ogólnych skłonności i cech charakteru — czyli przyczyn, którym ochoczo przypisujemy konkretne skutki. Spójność jest dodatkowo wzmożona przez efekt halo, o którym pisałem wcześniej, ponieważ efekt halo sprawia, że kiedy oceniamy czyjąś istotną cechę [...], często dopasowujemy ją do wszystkich pozostałych cech tej samej osoby. Jeśli np. uważamy, że miotacz w drużynie bejsbolowej jest przystojny i umięśniony, istnieje duża szansa, że wyżej ocenimy również jego umiejętność rzucania piłką [...]. Halo może także być negatywne: jeśli uważamy gracza za brzydala, zapewne ocenimy też zbyt nisko jego klasę sportową. Dzięki efektowi halo nasze narracje wyjaśniające są proste i spójne, bo sztucznie zawyża on spójność naszych ocen: ludzie dobrzy robią wyłącznie dobre rzeczy, a ludzie źli są źli do szpiku kości. Zdanie “Hitler uwielbiał psy i małe dzieci” odbieramy jako szokujące, nawet kiedy słyszymy je po raz kolejny z rzędu, bo najmniejszy ślad dobroci u tak złej osoby gwałci oczekiwania płynące z efektu halo. Niespójność zaburza płynność myślenia i wyrazistość uczuć.

Daniel Kahneman, Pułapki myślenia. O myśleniu szybkim i wolnym, tłum. Piotr Szymczak, Media Rodzina, 2012

Listening to the ‘Lacrymosa’ of the Verdi Requiem, we enjoy our grief.

Charles Rosen, Fixing the Meaning of Complex Signs, w Music and sentiment, Yale University Press, 2011

Happiness is to be found within your own life, in your thoughts at this very moment. You yourself are most noble and precious. You have no need to be envious of anyone or to long for far-off things.

Powieści czytać nie umiem. Zanim bohaterzy znajdą we mnie swe miejsca, nim zacznę odróżniać jednego od drugiego, nim kogoś polubię, pokocham, mija wiele stron. Często porzucam uwięziony w kartkach książki świat nie doczekawszy osobistego przywiązania do niego.

Powieści czytać nie umiem. Pierwszego dnia pięćdziesiąt stron, drugiego dwadzieścia, trzeciego, czwartego zero, piątego nic nie pamiętam. Sama się sobie dziwię, że w ogóle próbuję okiełznać fikcję.

Powieści czytać nie umiem. Jednak czasem mam chęć lub potrzebę odmóżdżyć się odrobinkę. Zaraz po stażu chwyciłam książkę, co tegorocznym prezentem imieninowym jest i czekała na mnie od lutego. Było klasycznie, pięćdziesiąt stron, dwadzieścia, zero, zero, dwadzieścia, zero zanim zaskoczyłam, by potem sto pięćdziesiąt i trzysta zgryźć. O dylematach, o nieoczywistościach czytać uwielbiam.

Po krótkim dialogu, który, niezaznaczony żadną karteczką, pozostał tylko w mej uśmiechniętej pamięci:
     — Co ty we mnie widzisz?
     — Swoją przyszłość.
rozpłynęłam się, by zaraz potem roześmiać się, że ta krótka wymiana zdań pasuje jak ulał do rozmowy z Sadownikiem sprzed prawie szesnastu lat. Gdy go zapytałam:
     — Co chcesz robić w życiu?
     — Chcę być szczęśliwy. — Odpowiedział zdecydowanie.
Wtedy uznałam to za wymijającą odpowiedź, a dziś widzę, że wiedział, co mówi i dzień za dniem z uporem maniaka realizuje swój plan. Jak dobrze, że ja w tym planie też się znalazłam. Sadowniku — myślę sobie — chapeau bas!

*

Nie wiem, co najtrudniej nam ścierpieć w śmierci. Może jednostronną komunikację, niemożność zapytania ukochanej osoby, czy ją bolało, czy teraz jest szczęśliwa tam, gdzie jest... jeśli gdzieś jest w ogóle. W śmierci nie kropka jest najgorsza, tylko znak zapytania.

*

      — Ksiądz odpowiedział: „Zrobił coś strasznego. Nie zasługuje na twoją miłość. Ale zasługuje, żebyś mu wybaczyła, inaczej będzie rósł jak chwast w twoim sercu, aż je zagłuszy. I ty będziesz cierpiała, nie on”.  [...]
     Odwraca się w moją stronę.
     — Nie wiem, co ci zrobił ten człowiek i nie jestem pewna, czy chcę wiedzieć. Ale nie wybaczasz za kogoś innego, tylko za siebie. Mówisz tym samym: „ Nie masz nade mną władzy. Nie uwięzisz mnie w przeszłości. Zasługuję na przyszłość ”.

Jodi Picoult, To co zostało,
Prószyński i S-ka, Warszawa 2013.

potrzebuję powiedzieć Ci o smutku
          na drugim dnie serca znalezionym.
potrzebuję, bo Cię kocham.

mogę powiedzieć Ci o smutku
          na drugim dnie serca znalezionym.
mogę, bo mnie kochasz.

The Human Bible episode 32 begins by elaborating on "realized eschatology," continued from episode 31, and it only gets better. Join Dr. Robert M. Price as he sticks up for the Bible's insistence on four-legged bugs. Find out the answer to the question did Paul ascend to a heavenly Jerusalem, or was he just describing a road trip? Who got to keep Moses' body, Michael or ... SATAN? Who owns the "logos" concept of John 1, Judaism or Hellenism? Finally, is Paul predicting the end of days during the lifetime of his letters' addressees?

Thanks to Audible for sponsoring this week’s episode of The Human Bible. Download a free audiobook today at http://audiblepodcast.com/human.

Following the death of the Westboro Baptist Church's Fred Phelps, Josh Zepps discusses the state of religious fundamentalism with Frank Schaeffer, the New York Times bestselling author of Crazy for God: How I grew up as one of the Elect, Sex, Mom, and God: How the Bible's Strange Take on Sex Led to Crazy Politics-- and How I learned to love Women (and Jesus) Anyway, among many others. 

Having recovered from being raised in a fundamentalist Christian family, and having written multiple novels about growing up in that world, Schaeffer has a fascinating perspective on what he sees as the psychological damage inflicted by angry fundamentalism, and helps us examine how we, as atheists, might respond to the death of those we despise. 

This episode is an extended replay of:http://schoolsucksproject.com/260-the-practice-of-living-consciously-the-six-pillars-of-self-esteem-part-1/http://nathanielbranden.com/product-category/self-esteem/http://happinesscounseling.com/happiness-resources/Couple helpful new nutrition books:http://www.amazon.com/The-Great-Cholesterol-Myth-Disease/dp/1592335217http://www.amazon.com/Cholesterol-Clarity-What-Wrong-Numbers/dp/1936608383Informative interview that details how the present nutritional myths got started:http://www.thelivinlowcarbshow.com/shownotes/9373/771-llvlc-classic-lipid-expert-dr-chris-masterjohn-examines-traditional-diets/Another book that deals with perhaps the biggest nutritional falsehood foisted on Americans during the last few decades:The Calorie Myth: How to Eat More, Exercise Less, Lose Weight, and Live Better by Jonathan Bailorhttp://www.amazon.com/The-Calorie-Myth-Exercise-Weight/dp/0062267337bumper music "Tunnel Of Love" by Bruce Springsteenhttp://brucespringsteen.net/

Wes Bertrand from the Complete Liberty podcast joins me for a movie review as we tackle No Strings Attached, starring Natalie Portman and Ashton Kutcher.  This is not your typical Siskel and Ebert or Rotten Apples style movie review.  Instead, we take a more philosophical look at the movie, delving into the cultural memes, the psychological wounds displayed by the characters, the lack of self-awareness, and even a quick look at homophobia. 

 

 

 

Find more from Wes here:

 

http://completeliberty.com

 

http://happinesscounseling.com/happiness-resources

 

http://choiceconversations.libsyn.com/judgment-and-responsibility-with-darrell-becker-and-wes-bertrand

 

http://choiceconversations.libsyn.com/the-virgin-diet-and-n-1-experiments-with-wes-bertrand

 

http://choiceconversations.libsyn.com/is-society-progressing

 

http://choiceconversations.libsyn.com/complete-liberty-with-wes-bertrand

 

 

 

 

 

 

Also mentioned during the show:

 

The War on Masturbation: http://www.dailykos.com/story/2014/02/22/1279622/-Mormons-Declare-War-on-Masturbation#

 

Needs and feelings inventory:  http://www.cnvc.org/Training/feelings-inventory

 

http://www.cnvc.org/Training/needs-inventory

 

Statistics on the sad state of marriage:  http://www.infidelityfacts.com/infidelity-statistics.html

 

How to pick a life partner (and how not to):  http://waitbutwhy.com/2014/02/pick-life-partner.html

 

http://waitbutwhy.com/2014/02/pick-life-partner-part-2.html

 

The Four Horsemen of Marital Apocalypse:  http://ezinearticles.com/?The-Four-Horsemen-of-Marital-Apocalypse&id=613411

 

Nathaniel Branden = great stuff:  http://www.amazon.com/Psychology-Romantic-Love-Anti-Romantic-Age/dp/1585426253/ref=sr_1_1?s=books&ie=UTF8&qid=1395261988&sr=1-1&keywords=the+psychology+of+romantic+love

 

Intimacy, a free ebook from Osho:  http://baytalinsaan.com/ebooks/INTIMACY.pdf

 

 

 

Choice Conversations is now on Facebook.  Stop in, say hi, discuss the shows, and more!  If you like Choice Conversations then "like" me on facebook, get notifications, and then share the page with your friends:  https://www.facebook.com/ChoiceConversationsPodcast

 

 

 

Help the Podcast!  I would greatly appreciate it if you went to itunes, wrote a quick review and rated the show.  This is a great way to increase downloads and to help the show grow.  The more downloads, the more easily I can book high profile guests:  https://itunes.apple.com/us/podcast/choice-conversations/id315666764

 

 

 

Bumper music:  http://www.youtube.com/watch?v=wOI6H2UT5FM

BSP 107 is an interview with Penelope A. Lewis, author of "The Secret World of Sleep: The Surprising Science of the Mind at Rest."  

For detailed show notes and episode transcripts go to http://brainsciencepodcast.com.

 

Send feedback to brainsciencepodcast@gmail.com or post your comments on our Goodreads Group at http://brainscienceforum.com.

Deborah Bryon PhD is a licensed psychologist and diplomate Jungian analyst, in private practice in Denver. She is a member of Inter-Regional Society of Jungian Analysts (IRSJA) and National Association for the Advancement of Psychoanalysis (NAAP). For the last decade Deborah has been working with the Andean medicine people in Peru and is the author […]

O dawaniu było. O braniu miało być. Dokładne wytyczne znane dość dobrze.
Literkę ‘b’ miałam tylko odbić. Mały wiosenny porządek w głowie zrobić.

Doświadczenie ostatnich dwóch tygodni za nic miało zaplanowany harmonogram robót. Zrobiło Ono z literką ‘b’ zupełnie co innego. Tylko obróciło. Od dwóch tygodni uczę się przyjmować... pomoc, serce, troskę, czas.

Nie tylko dawać jest wyrazem miłości, ale również przyjąć najczystszą formą miłości być może. Już to wiem. Gdy serce sercu sercem, wypełnia mnie bezgraniczne ciepło. Dzięki temu żyję bardziej i mocniej.

Tak wiele odcieni miłości w sobie teraz mam.
Tak wiele odcieni miłości mam zamiar pielęgnować.

// po-superwizyjna perełka:

usłyszałam.  Dzieci, które muszą zabieg ać o rodziców realnie czują przykrość, ból i to wcale nie jest związane z tym, że nie chcą dać.

Łza zakręciła mi się w oku niejedna. Ten ból w człowieku pozostaje na długo. W jakimś sensie na zawsze. Ten ból leczy się latami. Może do końca życia. Nie mam pojęcia dlaczego, ale zaakceptowanie tego bólu, pozwala wyjść poza niego, pozwala wzrastać, pozwala żyć własnym życiem. Pozwala odetchnąć i odwrócić twarz do słońca.

Łza zakręciła mi się w oku niejedna. Przecież nie każdy ma tyle szczęścia, by usłyszeć, że ma prawo do odczuwania tego bólu, bez zastępowania go ślepym obowiązkiem przykazania „ czcij ojca i matkę swoją”.

Łza zakręciła mi się w oku niejedna. Miłość do rodziców jest wieczna. Niby wiem, ale w środku do końca nigdy nie pojmę, dlaczego tak dużo rodziców ją odrzuca... Spotykam zbyt dużo fantastycznych ludzi, którzy znają ten ból.

Transcript Dr. Robert Emmons’ research is at the interface of personality psychology, the psychology of emotion and the psychology of religion. His primary interests are in the psychology of gratitude and the psychology of personal goals, and how each is related to positive psychological processes, including happiness, well-being, and personality integration. Emmons is Editor-in-Chief of […]

Brett's and my continuing series on self-esteem pillarshttp://schoolsucksproject.com/podcast-266-the-practice-of-self-responibility-the-six-pillars-of-self-esteem-part-3/my guest appearance on The Ed And Ethan Showhttp://edandethan.com/podcast/ed-ethan-96-conspiring-to-theorize/Brett's guest appearancehttp://schoolsucksproject.com/257-supplemental-better-communication-with-ed-and-ethan/Empathy Connects, Transforms and Removes the Blocks to Action! Dominic Barter & Edwin Rutschhttp://www.youtube.com/watch?v=LROG6BmN_XEhttp://cultureofempathy.comAudio series containing Dominic Barter's talk "Chalk dust for ninjas: making systems visible"http://a-path-with-heart.net/level1/bumper music "Empathy" (Maii Remix) by Laura Mayhttp://www.beatport.com/en-US/html/content/release/detail/241259/Empathy

Greg and Priscilla Hunt from BetterMarriages.org  join me to discuss marriage enrichment.  Marriage enrichment is not like marriage counseling.  Marriage counseling is triage for when a couple is in serious trouble.  Marriage enrichment, on the other hand, is support for couples who are looking to improve their relationship and strengthen their connection, whether they’ve been married for 40 days or 40 years.  It includes skills for healthy communication, creatively handling conflicts, increasing intimacy, and more.  It includes a community of like-minded couples who learn from each other, modeling more effective behavior, who provide encouragement and support. 

 

Find more from Greg and Priscilla here:  http://www.bettermarriages.org

 

 

 

!!!!!

 

Get 50% off when you join Better Marriages by using the following coupon code:  radio

 

!!!!!

 

 

 

Related podcasts: 

 

http://choiceconversations.libsyn.com/couples-communication-with-dr-warren-farrell  

 

http://choiceconversations.libsyn.com/communication-with-pete-gerlach

 

http://choiceconversations.libsyn.com/the-trivium-and-non-violent-communication-with-darrell-becker

 

 

 

 

 

Choice Conversations is now on Facebook.  Stop in, say hi, discuss the shows, and more!  If you like Choice Conversations then "like" me on facebook, get notifications, and then share the page with your friends:  https://www.facebook.com/ChoiceConversationsPodcast

 

 

 

Help the Podcast!  I would greatly appreciate it if you went to itunes, wrote a quick review and rated the show.  This is a great way to increase downloads and to help the show grow.  The more downloads, the more easily I can book high profile guests:  https://itunes.apple.com/us/podcast/choice-conversations/id315666764

 

 

 

Bumper music:  http://www.youtube.com/watch?v=wOI6H2UT5FM

I often get emails asking for my opinion about bodywork. While I’m not necessarily one to easily dismiss any treatment conventional wisdom would devalue, I also approach this arena with some healthy skepticism. The question becomes what’s effective and what’s simply “woo-woo,” to use a somehow unmatchable term. I’ll leave much of that specific discussion to you all today, but I did want to examine one modality that has more research behind it than most, even if that body of studies is still somewhat patchy. Most people have had a massage sometime in their lives. We certainly have our own opinions about its impact. Unless we were truly unlucky, most of us likely came away with a pretty good impression. Many of us have gone back many times since with perhaps a sizable financial and personal investment in the therapy – maybe even with a specific therapist. (It’s funny how people guard the availability of their favorite massage provider even as they clearly want to extol their endless virtues.) Our personal anecdotes aside, what does existing science say about the benefits of massage? For what conditions/circumstances is it especially effective? Can it benefit healthy as well as ill people? Let’s take a look.

A review of massage related studies claims the therapy appears to result in lower cortisol levels and higher dopamine and serotonin measures across many studies with different types of subject groups. Research related to the impact of massage on blood pressure has in some cases shown significant results. Not surprisingly, massage appears to be effective for low back pain, chronic neck pain and knee pain that is the result of osteoarthritis. In terms of exercise science, studies (while somewhat mixed) generally show that massage is helpful for muscle recovery. As little as ten minutes of massage, as one study indicates, can curtail inflammation and encourage the growth of new mitochondria.

Study results are mixed when it comes to ascertaining recommendations for frequency. A biweekly massage protocol in one study resulted in higher measures of oxytocin and lower levels of both arginine-vasopressin and adrenal corticotropin hormone (ACTH) when compared to a weekly protocol. However, the subjects who received biweekly treatment also demonstrated measures suggesting a higher production of pro-inflammatory cytokines. It’s unclear how many ancillary factors could be at play, but clearly more studies are needed to further explain this picture.

Still other research looks at the psychological and pain related benefits of massage. One study examined the effect of massage on a group of grieving relatives who had recently lost loved ones. Subjects shared that the massage times were a great consolation and source of both energy and rest during the transition. Not surprisingly, the comforting effects of massage work with other kinds of pain and distress. Massage appears to significantly reduce depressive symptoms and in another study have immediate impact on advanced cancer patients’ perception of pain as well as mood. Patients recovering from surgery respond better to a combination of massage and pain medication than they do to medication alone. It’s interesting how this archive study noted that massage used to be regular protocol following surgeries but is limited now with the shifts in hospital efficiency protocols.

Children, not surprisingly, seem to respond significantly to the therapy in a variety of circumstances. From pre-term babies who gain more weight with regular massage to children who experience less nausea and vomiting related to chemotherapy with massage, the therapy can offer clear physical advantages. Finally, research measuring the impact of massage on infants’ melatonin secretion even indicates that parents can use massage to help coordinate their babies’ circadian cycles with environmental cues. Why don’t we see this nugget in more infant care books?

All this said, what’s the take home message?

If I ever become ill with any of the aforementioned conditions for which massage apparently offers therapeutic benefit, would I take advantage of massage? Of course! If I’m healthy now with no presently manifesting conditions and am cognizant that research is scant regarding full and confirmed benefits for healthy individuals, would I take advantage of massage – and consider it an act of health rather than indulgence? Darn straight.

Sometimes we don’t need a mountain of randomized, controlled research to tell us what has the natural power to fill our well or enhance our well-being. You see, I’m a big believer in the basics of health – you know, those things like a solid, primal eating strategy, lots of Grok style exercise, quality sleep, and ample sun. That said, I think every choice we make around our well-being matters. To use the bank account metaphor here, I’m going to make as many deposits (and as few withdrawals) as possible. Every choice to feel good naturally is a deposit. While the research on play and outdoor time and massage might be in its relative infancy, I personally think there’s a decent enough scientific paper trail to support what already makes good Primal sense. I’ll never get a definitive measure for the cumulative impact of every massage I’ve received, but I can tell you every single one felt life-giving at the time. However major or modest a shift it made physiologically, each offered a ripple effect that continued days if not a couple of weeks past the event. Sometimes it was better sleep, more emotional resilience, additional patience, better (mental and physical) flexibility or just a happier outlook. My wife tells me I’m more laid back and agreeable – that much nicer to be around – after a massage. Maybe that point alone is the ultimate Primal logic.

Do you invest in massage or other kinds of bodywork? What do you feel it’s added to your health or well-being? Share your thoughts or stories about what massage can do for general wellness or particular health issues you’ve dealt with. Thanks for reading, everyone.

Dla osób z BPD, utrzymywanie a nawet czasem nawiązywanie pozytywnych relacji interpersonalnych to trudne zadanie. Jest na to dość prosty sposób, jednak wymaga on od nas trochę ćwiczeń i samozaparcia....

Transcript Philip Zimbardo PhD is one of the most distinguished living psychologists, having served as President of the American Psychological Association, designed and narrated the award winning 26-part PBS series, Discovering Psychology, and has published more than 50 books and 400 professional and popular articles and chapters, among them, Shyness, The Lucifer Effect, The Time […]

Nek, jak go znam, moje rozterki, szybko i z sobie właściwym wdziękiem, spuentowałby terapeutycznie:
     — Właśnie tu masz w głowie ERROR, koleżanko!

Postanowiłam przyjrzeć się sprawie z bliska. Nie myślę, nie uważam, nie wierzę. Po prostu wiem z doświadczenia, że dając dostajesz. Nie, gdy dajesz, bo trzeba, należy, wypada. Ale gdy dajesz prawdziwie, z serca, z głębi siebie, to zawsze również bierzesz. Doświadczam tego, gdy robię prezenty, gdy kupuję niespodziankowe drobiazgi, gdy planuję coś z myślą o drugim człowieku. Nauczyłam się tego również w hospicjum, mając niezmiennie wrażenie, że dostaję więcej niż daję.

Skoro dawać i brać to awers i rewers tej samej monety,
a z dawania wynika branie,
to ciekawe, czy coś wynika z brania? — pomyślało mi się.

Uściślijmy, nie chodzi o branie sobie wszystkiego, bez oglądania się na innych, z wykorzystaniem do cna ludzi, którzy coś nam od siebie dają. Chodzi o następujący proces. Dojść do miejsca, w którym nie stajemy przeciwko sobie, mówiąc:
     — przecież nic się nie dzieje, będzie dobrze, wszystko jest ok.
Dojść do miejsca, w którym pozwolimy sobie na słabość. Pozwolić, by z tej słabości zrodziła się siła, która pozwoli nam poprosić o pomoc. Prawdziwe, z serca, z głębi siebie, proszenie ma również aspekt dawania. Obdarowujemy zaufaniem, uznaniem, doceniamy osobę, do której zwracamy się z naszą szczerą potrzebą. A gdy otrzymamy pomoc, również mamy szansę dać, bowiem dziękując prawdziwie, z serca, z głębi siebie, mamy okazję z szacunkiem i wdzięcznością odnieść się do siły, którą ktoś ma i której użył, by nam pomóc.

BINGO!

“When something bad happens you have three choices. You can let it define you, let it destroy you, or you can let it strengthen you.” ~Unknown

Relationships are tough. Even more difficult is maintaining healthy boundaries within a relationship.

My head hurts and I feel like I’m going to throw up. Let me explain. I’m in a loving healthy relationship with a beautiful woman and I’m proud to call her my partner.

Great, so why do I feel like I want to throw up? Well, because last night was a tough night for us, for me, and today I have an emotional hangover.

Here’s the breakdown. She was going to her girlfriend’s house for dinner and girl time. Great. I was home cooking myself dinner and doing a little reading and television viewing. Great again.

I sent her a text at 9:40 asking if she was having a good time. No response. Okay, no worries. An hour and a half later, worries—a head full of them.

Is she okay? Why no reply? Did I do something wrong?

She always replies to my texts. Always. So why not now?

Good question. A healthy response would’ve been to tell myself she’s having a great time and will call when she’s on her way home. I didn’t have a healthy response.

I leaked. Leaked all over the place. Leaked as in my boundaries were nowhere to be found and hence what should have been kept in my head instead leaked all over our relationship.

I texted a pissy good night text saying I was going to bed and hoped she was having fun. Tough to tell tone via text but anyone could have seen that I was pissy. 

A leak = poor containment. I wasn’t containing. She replied!

She said she was having a blast and that I was entitled to be upset. Not good enough. By now I was shaking.

Containment breach! Containment breach! We have leak in the dam.

I couldn’t stop. I texted her saying her behavior was anything but normal. That she always texted me back.

This didn’t help. Stop Zach! I couldn’t.

The scared, wounded little kid had his hands on the steering wheel. He was in charge, not me. I called her. Told her how she had hurt me, that her lack of communication triggered my abandonment issues.

I blamed her for my own stuff. Great boyfriend I am. Actually, I am a good boyfriend; I just had a tough night.

My lack of containment led to my leaking all over the place, all over her. Bad boundaries, it happens to the best of us.

Here’s the growth. Yes growth. There’s growth all over this and I’m thankful for the opportunity.

Today I can own my part, which was assuming, taking things personally, lack of containment, and blaming. My breach of containment led to all of this. There’s growth because I can see my part, learn, and quickly make amends.

There’s growth because although I have an emotional hangover, I know in my heart that the relationship is not over. In years past I would have shut down and never recovered from something like this. Not the case today.

As my therapist told me (yes I texted him about this), we have to make mistakes to learn and grow.

Sometimes containment means holding back our own crazy and being the functional adult who can move beyond it. Other times we leak looking for the other person to be responsible for us. It’s about practice and progress, not perfection.

Relationships are tough but I’d rather say relationships are rewarding if we’re willing to look at our part and do the work. It’s a daily practice. And not just with a significant other.

I’m talking about relationships in all areas of our lives: work relationships, sibling relationships., relationships with our parents—all of this and so much more. The biggest for me is relationship with self. I wasn’t taught growing up how to like and love myself.

I was taught that everything is my fault and that I don’t matter. Makes having a loving relationship with myself tough work. It’s a daily practice, as mentioned.

If daily is what’s needed, then daily it is. Some days are better than others but still daily, nonetheless. I call it re-parenting.

I call it love.

Photo by Oleh Slobodeniuk

The post How Relationship Issues Can Lead to Growth (and Why It’s a Daily Process) appeared first on Tiny Buddha.

podarować. obdarować. dawać. lubię. umiem podzielić się, tym co mam. robię to z ogromną przyjemnością. uwielbiam czuć radość związaną z dawaniem. prawda jest taka, że gdy daję, w rzeczywistości czuję, że dostaję.

zostać obdarowanym. dostać. wziąć. to sztuka dla mnie trudna. akrobacja cyrkowa na dużej wysokości, gdy otrzymuję — według mnie — tak zaskakująco dużo. uwielbiam czuć wdzięczność, ale wciąż nie opuszcza mnie wrażenie, że dostaję zbyt dużo. czuję się zakłopotana, że dla mnie, że tyle, jakim prawem? zatrzymuję się w produkcji znaków zapytania. pozostaję wdzięczna, że dla mnie i aż tyle.

wygląda na to, że jeszcze długo będę uczyć się brać. zacznę od odwrócenia w głowie literki ‘b’ na właściwą stronę.