آیلین

بادام بالام جان بالام
        دلبر نازدار بالام
              گوزلری جانان بالام
                       چهرسی دوزلی بالام
                            آنان سنه قوربان بالام
                                      یورلارین آیدین بالام

گواهی می دهم بر ترس هایم
مباد که به تو اعتماد کنم
آنگاه که دستانم را فشردی
ترسیدم مباد که انگشتانم بدزدی
و چون بر دهانم بوسه زدی
دندان هایم را شمردم!
اما دوستت دارم!...

#غاده_السمان
ترجمه ی دکتر عبدالحسین فرزاد

اسم من معشوق است
      پیشه ام عاشقی
            عشق سجاده من
                 من نفس با نبغ خاطره ات میگیرم
                          من عشق را پای ویرانه دل
                                     پی بوسه عشق
                                        زیر گنبد سبز چشمات
                                    روی الاچیق لبات
                               قربانی کردم
                          من دلم را میان
                   هی علی العشق لبات
           توی آغوش صفات
پی یک نگاه باختم
 

چکه می کند چشم  در نگاه عاشقش
پرنده تنهایی لنگ لنگان می گذرد...
یادت هست  معشوق من
خاطراتمان را؛
یادت هست؟
عشق،تو ،جیغ خنده های کال من 
لالایی دستهای گرم تو
یادت هســـــــت؟
کجایی معشوق من؟
دلیل سال های بی لبخند من
و همه خوابهای خاکستری ؛ زجه های بی صدای من
واگذار مرا به خویش
ایستاده ام؛تنها،بی تو؛ دل سوخته؛دلشکسته
به خیرگی نگاه من چشم بدوز؛شاید که یادت بیاید مرا
شاید که از خاکستر خیس تنم؛سیمرغی گردم بر دلت
شاید از لمس چشمهای مظطربم مرا بفهمی
و بدانی هنوز به بی تو بودن  عادت نکرده ام...

فرزندم
عشق را نه ميان هوس
كه در ميان آغوش معشوقه ات بياد
آنگاه كه قلبت براي او ميتپد
روحت برايش پر ميكشد و ذهنت تمناي او دارد
نه براي آلتت
كه همانا ان براي سگ ماده هم قد علم مي كند
فرزندم
عشق را همپاي هوس نكن
عشق را با شرف مردي انسانيت و اخلاقيات جمع ببند
مرد باش مردانه عاشقي كن

و عشق شاید شعری ناسروده باشد
     یا انتشار یک لبخند
            در بن بست واژه ها
                 یا هم آغوشی ناب
                       در اسارت سیمان و آهن
                          یا بوسه ای
                              میان تاریکی شبی از جنس خماری
                                  با این همه من
                                      لحظه هایم را به شعر می سپارم

پای رفتنم بی تو لنگ میزند
بمانم یا بروم؟
منتظر اشاره ام
نگاهی
آهی 
لبخندی
کلمه ای
فقط یک نشانه میخواهم
برای نرفتن

فقط دشمنها هستند که همیشه حرف هم را بی هیچ کم و کاستی میفهمند.اغلب هم لبخندی چاشنی گفت و گویشان است.
دوستی همیشه با سوء تفاهم همراه است ، عشق خیلی بیشتر...

صبح باشد
خنکای صبحت بیدارت کند
ارام بخزی میان آغوشش
ببوسی
و دعا کنی 
ساعت امروز آلارم نزند
همین حس را با تمام دنیا عوض  نکنم

ليلي هاي اين روزها

بوسه هايشان طعم هوس دارد

تن هايشان  بوي عطر خيانت ميدهد

تو بشینی کنارم
      من سر بزارم روی شونه ات
                و تو چنگ بندازی میان گیسوانم
                     چونه ام را بالا بیاری
                        و بوسه بگیری از لبهام
                              عجب بغض پُر توقعي دارم من !

   دلم یک بوسه میخواهد با شاه بیت غزل لبانت

ما نسل
بوسه های داغ
در سالنهای خلوت
سینماهای  بی رونقیم

باران ببارد
     بخزی کنج کافه 
           قهوه ات را داغ داغ سر بکشی
                    و زل بزنی
                          به ان دو عاشق کنج خیابان
                                    که غرق بوسه و بارانند
                                       . بغض کنی 
                                           و مرور کنی همه خاطرات کف این خیابان لعنتی را

روزی که تو بیایی 
      در رگهایم نور جاری خواهد شد 
               گل نرگس به گدا خواهم داد 
                       بین کودکان سیب پخش خواهم کرد 
                           گل خورشید را با عشق گره خواهم زد 
                                 زن زیبای جذامی را گل سرخی خواهم داد 
                                      کهکشان دل تک ستاره خواهد شد 
                                             دب اکبر را بر گردن دخترک گلفروش خواهم انداخت 
                                      کوچه ها را آب خواهم پاشید 
                                 شهر خاکستری را رنگ سبزخواهم کرد 
                           رنگین کمانی بر آسمان تیره نقش خواهم زد 
                       من عشق خواهم کشید 
               آشنا خواهم شد 
      بوسه ای خواهم داد 
آنروز که تو بیائی....

گاهی فقط باید آه کشید
باید لال شد
وقتی تمام دنیا روی سرت خراب میشه

چقدر زیبا لب هایت دروغ میگفتند
              بی هیچ تکانی و یا حتی تشویشی
                        چقدر خنده هایت صمیمی‌ میزد

                                    از پس تمام دوستت دارم‌های من

چشمهایت مرا سحر کرد

کافر چشمان توام

میان بغض این دلها
               میان وحشت و خونها
دلی دارم محبت جو
               دلی دارم محبت خو
دلی دارم خریداری ندارد

             امیدی بر صبح روشن من ندارم

روزگار اینروزها بر چرخ نامردی می گردد
من خط چشمهایم را سیاه تر می کشم
و خط میزنم بر ذهنم
من رژم را قرمزتر میکنم
و رنگ میکنم دنیای خاکستریم را
تو تن میخواهی
قیچی برمیدارم افکارم را کوتاه می کنم
ذهن خالی من
تن برهنه من
من آهن پرست می شوم
و تو تن پرست
من هر روز تن می آرایم
و تو قیمت میگذاری بر تنم
من یادم میرود زنم
و تو یادت میرود مردی
می شویم حیوان بلانسبت حیوان
غریزه را ول میکنیم میان خرمن بی شرمی
رام نمیکنیم هوس را
عشق نمیکاریم محبت درو نمی کنیم
اینروزها انسانیت بی معنی است
گرکها فریاد میزننداینجا گوسفندها گرگ می درند

از غم هجر مکن ناله و فریاد که دوش                   زده‌ام فالی و فریادرسی می‌آید

چشم تو را

دست هایت را قفس کن

حرفهایت می ریزد...

دست دل کاری بکن

روی ماه را  سیل شست

خوب نگاهش کن
به تمام جزئیاتش...
به لبخند بین حرف هایش...
به سبک ادای کلماتش،
به شیوه ی راه رفتنش، نشستنش...
به چشم هایش خیره شو...
دست هایش را به حافظه ات بسپار...
گاهی آدم ها... انقد سریع میروند، 
که حسرت یک نگاه سرسری را هم به دلت میگذارند...

به نقل از عصرایران

پارو بزن بانو
اینجا میام همهمه آدمها
میان انزوای انسایت
چرخ زندگی
عجیب
سخت میچرخد

پارو بزن بانو