Shared posts

09 Jul 21:03

Todos los atributos alfa: polla grande, músculos, eyaculación...



Todos los atributos alfa: polla grande, músculos, eyaculación abundante, tatuajes y piercings… (o cada cual se imagina lo que le da la gana) (GIF) #bigcock #cumming #jerkingoff #shaved #muscle NSFW

09 Jul 21:02

Yo a ti, tú a el, ella a otra cosa… (GIF) #blowjob...



Yo a ti, tú a el, ella a otra cosa… (GIF) #blowjob #suckingcock NSFW

09 Jul 21:02

Bailey Jay masturbándose (VIDEO) #gender #baileyjay #wanking...



Bailey Jay masturbándose (VIDEO) #gender #baileyjay #wanking #jerkingoff NSFW

05 Jul 01:01

Dorian Electra: historia musicada del clítoris

by Pinjed
Dorian Electra: historia musicada del clítoris

Dorian Electra es norteamericana, cantante, compositora, cineasta, artista visual y artista de performance que, dice ella, es conocida por sus...

05 Jul 00:19

Some Of The Worst Heavy Metal Album Covers Of All Time

by Zeon Santos

Heavy metal is generally thought of as rock's totally hardcore cousin, and heavy metal album art is supposed to reflect the band's extreme fist pumping and headbanging nature.

But sometimes in the quest to prove how hardcore you are you just end up making yourself look like a high-caliber tool.

Even bands like Iron Maiden, who usually get the album art so right, can fall from grace when they ditch the hand drawn art to make the leap into the digital age.

But all bands have to start somewhere near the bottom, and it's okay if they let their less than talented buddy draw the cover art for their first album, so they can look back on it some day and smile.

See Thirty Of The Worst Heavy Metal Album Covers Of All Time here (NSFW)

05 Jul 00:14

Un país avellentado: máis persoas maiores de 80 anos que crianzas menores de 9

O noso país ten uns dos índices de fecundidade (número de fillos e fillas por muller ao longo da súa vida fértil) máis baixos de Europa, e minguando.
05 Jul 00:14

A xuíza De Lara reactiva a investigación do financiamento do PP de Santiago

by David Lombao

A instrutora da Pokémon reclámalle ao Banco Santander que identifique as persoas que realizaron dezasete ingresos nas contas dos populares composteláns no mes das eleccións municipais de 2011 e poucos días despois da toma de posesión de Conde Roa.

05 Jul 00:12

As Efeméridas, todos os mércores na Radio Galega

by magago

Durante estes meses de xullo e agosto poderás escoitarme todos os mércores, ás 10.30 h. da mañá, no programa Galicia por diante. Serán as Efeméridas, as Efemérides efémeras que seleccionarei para ti. Que que raio é iso? Pois habitualmente temos unha idea das Efemérides vinculadas ao nacemento ou morte de grandes prebostes, políticos, científicos ou artistas, conmemoración de batallas, conquistas, caídas e descensos de imperios. Eu quero ofrecerte outra cousa ben divertida: explorar a inxente documentación galega, desde a Idade Media (ou a veces antes) ata o século XX, para conmemorar feitos pequenos que nos contan moito de nós mesmos: desde caídas dun carro ata vendas de leiras, pasando por representacións teatrais, rifas entre parroquias ou batallas esquencidas. Pequenas historias coas que podemos aprender moito do noso pasado. Cada mércores, xa sabes, un par de Efeméridas na Radio galega. ;-)

05 Jul 00:11

Badass Patriotic Portraits

by A B

Question: what’s more awesome than a president riding a dinosaur? Answer: a president riding a dinosaur while shooting a gun! Featured below is a selection of awesome patriotic portraits by Jason Heuser. Happy 4th of July!

05 Jul 00:10

El edificio de El Asesino sufre el paso del tiempo y su futuro sigue en el aire

by fernando franjo Santiago


04 Jul 23:50

Why Anxiety Is The Plague Of The Modern World

By David Wong  Published: July 04th, 2016 
04 Jul 23:46

6 Food Myths You Probably Believe (That Are Complete BS)

By Natalie Vail  Published: July 04th, 2016 
04 Jul 23:43

Happy America Day!

by Johnny Wallflower
Enjoy thirteen versions of "The Stars And Stripes Forever", wince with self-recognition at The Oatmeal's America Explained To Non-Americans and schedule a trip to one of ten distinctive July festivals and events.

Patriotic hat tip to Miss Cellania
04 Jul 23:41

The Most Disproportionately Popular Cuisine in Each State

by Alex
The Most Disproportionately Popular Cuisine in Each State

04 Jul 10:36

Cartaz cruzes cumiais de Compostela

by admin

cumiais
Durante todo este ano a comissom de história vem desenvolvendo umha tarefa de registro de um desconhecido e interesante património das compostelanas. Após adquirir o material fotográfico necessário, percorrimos Compostela tras uns elementos pétreos que já Castelao desenhou e admirou, as nossas cruzes cumiais. É umha tarefa de descoberta (ainda inacavada) que quer contribuir com esta eterna teima da comissom de história de demostrar que nesta cidade nom só temos a Catedral e que o nosso património é inmenso e múltiple.

Como primeiro resultado deste trabalho editamos cartazes de 50×70 cm que se podem adquirir no nosso centro social ou escrevendo a gentalha@gentalha.org por só 3€. Proximamente publicaremos galerias com fotos de qualidade de cada umha das cruzes e um mapa.

Anexamos o texto que acompanha o cartaz:

“No alto da maioria das numerosas igrejas de Compostela encontram-se uns curiosos elementos decorativos em que rara vez repara o nosso olhar. As cruzes cumiais, chamadas assim por Castelao embora também recebam os nomes de cruzes antefixas ou acróteras, situam-se normalmente no vértice dos telhados dos templos polo que em muitos casos, sobretodo na zona urbana, é difícil contemplá-las.

O motivo representado nestes elementos costuma ser o Agnus Dei, um elemento clássico da simbologia cristá polo que Cristo é simbolizado como o anho oferecido em sacrifício sobre o qual se eleva a cruz.

Mas o que realmente fai interessante estas cruzes é como este motivo simbólico tópico é reinterpretado com umha liberdade estilística impressionante por parte dos anónimos canteiros que as esculpírom.

O habitual é ver cruzes de geometrias complexas que lembram motivos decorativos de ressonáncias precristás, mesmo em ocasions a figura do anho também é reinterpretada com umha liberdade que frisa a heresia ou a blasfémia. Possivelmente fosse a natureza menor dentro do plano decorativo destas construçons o que permitiu tais liberdades.

Em qualquer caso a singularidade e beleza atingida pola mestria dos canteiros semelhou conectar com o gosto popular já que muitas destas cruzes fôrom reaproveitadas nos momentos em que os templos fôrom reconstruídos ao longo da história.

Neste cartaz, elaborado com fotos tomadas pola comissom de memória histórica da Gentalha do Pichel, achegamos-vos as cruzes cumiais situadas nos telhados das igrejas do termo municipal de Santiago de Compostela. Sirva isto para difundir um bocadinho mais do nosso riquíssimo património artístico e interpretai-no como um convite para conhecê-lo mais de perto.”

IMG_20160627_210235 cumiais
03 Jul 19:12

Samantha Bee is going where Jon Stewart and John Oliver never did

by Todd VanDerWerff

Here’s how she’s breaking the mold that Stewart set up and Oliver perfected

Every Sunday, we pick a new episode of the week. It could be good. It could be bad. It will always be interesting. You can read the archives here. The episode of the week for June 26 through July 2 is the latest installment of TBS’s Full Frontal with Samantha Bee.

The most remarkable moment of the latest episode of Full Frontal with Samantha Bee wasn’t when Bee ripped into Brexit. It wasn’t when David Tennant, the former Doctor Who star, read tweets excoriating Donald Trump in his thick Scottish accent. It wasn’t even when Bee’s graphics team pasted Trump’s face onto that of a Weeping Angel, one of Doctor Who’s most dreaded monsters.

No, it was when Bee asked her viewers to visit the website for their state’s board of elections and make sure their voter registration was up to date. "Take this election seriously!" Bee implored, and it was as forceful as anything else she said during the episode.

It also marked a substantial break from tradition, even if it didn’t seem like it. For the most part, The Daily Show and its children (a family tree Full Frontal belongs to, along with HBO’s Last Week Tonight with John Oliver) have done their best to appear at least slightly objective.

When former Daily Show host Jon Stewart endorsed John Kerry in 2004, he didn’t come out and encourage his viewers to vote for Kerry. Instead, he noted that George W. Bush had made it really easy to do his job as a comedian poking fun at politics, and said he would prefer it if, in the next four years, said job was really hard. He just toed the line when it came to outright endorsement.

But Bee doesn’t see political discussion as a semi-polite fight, where the most reasonable voice in the room will carry the day. No, she sees it as war.

Who’s better: John Oliver or Samantha Bee?

Last Week Tonight with John Oliver

HBO

In case you’ve forgotten what John Oliver looks like, here is a photo of him.

Bee’s call to action crystallized something I’ve been thinking about since her show debuted back in February, and "Who do you think is better, John Oliver or Samantha Bee?" became a topic of debate among TV fans. (It should go without saying that question persists only because both hosts have launched such terrific shows.)

I’ve always preferred Bee. I find her jokes funnier, I find her material more invigorating, and I find her show’s point-of-view more exciting. It’s not that I dislike Oliver — whose show is sometimes the very best on television — but that something in Full Frontal’s DNA just speaks to me on a primal level.

And the more I’ve thought about it, the more I’ve realized that my preference for Bee stems directly from how frequently Bee essentially declares that the only way anybody will ever succeed in making this world a better place is by fighting for it.

Full Frontal is angry, as my colleague Caroline Framke has pointed out, but so was Stewart’s Daily Show. The difference is that Stewart’s Daily Show seemed to believe that much of what makes us angry is, in some ways, intractable. We can’t fix the world, but we can make jokes about it.

Bee, however, will frequently lash out at her audience of presumably young, presumably hip, presumably progressive viewers and say that we can’t blame all of the world’s problems on some horrible political system — Republican, Democrat, or otherwise. Instead, she proposes that all of us are at fault, even you, and that if we don’t do something, things are only going to get worse.

Bee avoids the comedy of flattery so many of her peers fall into

Full Frontal with Samantha Bee TBS
She’s mad when you don’t vote in elections, too.

This sets Bee apart from pretty much everyone else — including Oliver, whose comedy is by and large designed to flatter the audience. The implication of any given Last Week Tonight segment is that even if you don’t know already know what Oliver is talking about, you will be a better person for learning it, and because you are receptive to what he is talking about, you will be able to absorb important information and carry it forth to be more knowledgeable about the world around you.

There’s nothing wrong with this approach, especially since Oliver usually turns his spotlight on issues that get about one-thousandth of the attention reserved for the political horse race (something Bee covers extensively). But I can never escape the sense that Last Week Tonight’s default position is that if you know this stuff, you are a better human being, and that by simply becoming better informed, you are superior to those who hear Oliver’s message and reject it.

The reason for this is simple: Oliver rarely draws the connection between the horrible injustices he’s reporting on and how we at home either profit from or indirectly support them.

When he discusses, say, medical debt, it’s with the implication that medical debt is just one of the world’s many ills, one that we should probably get around to fixing someday, but also one that will require sustained political action, probably from somebody else, to truly solve.

This approach — knowing about stuff is more important, ultimately, than doing stuff — is very much in keeping with the traditional role of the comedian as a detached, amused observer. But it’s also a recipe for viewer ego-stroking, especially in an era when TV audiences are self-selected niches who seek out programs that will speak to their partisan opinions.

And that creates the kind of world where pieces like this Jimmy Kimmel sketch (which asks the audience to gawk and laugh at random passersby who hate Hillary Clinton but keep getting tripped up in their own ignorance and hypocrisy) are greeted as hilarious instead of cruel. Because we’re on the "right" team, and we know all the "right" information, we can feel comfortable in our righteousness.

Oliver, of course, doesn’t stoop that low. His show is still adventurous, ambitious, and frequently very funny. But it exists on the same continuum of suggesting to the audience that signaling you’re on the side of the good guys is more important than trying to understand why somebody else might disagree with you.

And don’t get me wrong. Samantha Bee thinks everybody who disagrees with her is completely and totally incorrect — if not utterly idiotic. She frequently presents those who oppose her own political positions as enemies in the grinding trench war she’s waging.

But because she also views them as actual opponents, rather than uneducated folks who only need to hear the right information (laced with jokes!) to see the light, she weirdly grants them more respect. The only way to defeat them is to overturn the system itself.

Thus, she’s not terribly interested in coddling her audience. This is the world all of us have built, she posits, and if we’re going to make it better, it will be together.

How gender affects all of this

Full Frontal with Samantha Bee TBS
Bee’s satirical swipes at the Bernie Sanders campaign were also somewhat unusual from late-night hosts.

I should probably mention the detail that most people usually open with when talking about Full Frontal: Samantha Bee is the only current late-night talk show host who is a woman. (We’re going to pretend Netflix’s Chelsea doesn’t exist, because the idea of a "late-night show" existing on a platform that doesn’t have timeslots is madness.)

And where most of the ensuing conversations treat this as a welcome change, or an intriguing novelty, or even a strike back against industry sexism, I think her gender is intrinsic to why she’s been able to so radically push past the usual Stewart/Oliver playbook.

Put simply, the effects of institutional sexism — something especially noticeable for women in theoretically progressive realms like the entertainment industry — affect all women in one way or another. Their political leanings, the level of education they have, how feminist their male bosses claim to be — none of that matters. They all have to deal with it sooner or later.

Stewart and Oliver can say to their viewers, "Well, hey, if you have this information, you might be able to understand how the world is filled with problems and issues, and that might be helpful for you," because to a real degree, as rich, white male comedians, they don’t have to deal with it. It’s interesting, but it’s not vital.

Bee, however, is constructing the first season of Full Frontal to serve as a blanket condemnation of an entire political system where everybody is lazily comfortable with their privilege.

Some of the topics she covers are clearly of less interest to her than others; you can tell when she really comes alive (early episodes dealing with Texas’s restrictive abortion laws — recently struck down by the Supreme Court — snarled with sharp teeth). Her segments on race and class, especially, occasionally suffer from "Well, that’s unfortunate!" syndrome, just a bit. But she doesn’t just feign concern for most of this stuff abstractly; she feels like she has skin in the game.

Of course, that means those who disagree with Bee politically are going to find something else to watch. But in an environment of political and cultural niches, she seems fine with that (and her ratings are solid, so she doesn’t need them anyway).

The days when a Walter Cronkite could sway national opinion on the Vietnam War, or even when a Jon Stewart could take a Jim Cramer to task, are pretty much over. What’s left behind, Bee’s suggests, is a kind of endless, grinding battle, one that will outlive all of us but one that is necessary if we’re ever going to live in a better world.

She doesn’t want to make her job harder, as Stewart famously did when he semi-endorsed Kerry. She wants to make her job unnecessary, impossible as that might seem.

Full Frontal with Samantha Bee airs Monday nights at 10:30 pm Eastern on TBS.

03 Jul 19:11

Eli ‘Paperboy’ Reed – My Way Home (2016)

by exy
Major labels proved not to be a welcome fit for retro -soul-blues revivalist Eli “Paperboy” Reed. Neither Come and Get It!, his 2010 album for Capitol, nor 2014’s gussied-up wannabe crossover Nights Like This brought in the wider audience they so desperately worked to attain, leaving the guitarist to pursue an indie direction for 2016’s […]
03 Jul 14:17

The American Revolution was a huge victory for equality. Liberals should celebrate it.

by Jeff Stein

The left is turning its back on the Revolution. Here's why that's a mistake.

Back in January 2016, the New Yorker published a cover showing America’s most famous presidents recoiling in horror at the image of Donald Trump on the TV screen:

The cover was widely mocked by liberal commentators — not because of its attack on Trump but for suggesting that the depicted presidents represented a moral standard worthy of our praise and respect.

"What is distasteful about Trump is not that he offends old-fashioned American values," wrote Mother Jones’s Tim Murphy in one typical reaction. "Trump is distasteful because he taps into certain old-fashioned American values — nativism, brash tough talk, slow-burning authoritarianism; family dynasties — that have played a not-inconsequential role throughout our history."

The criticisms extended to several eras of American presidents. But it was also symbolic of the modern left’s drift from the legacy of the Revolution in particular, and toward its fundamental break with the traditional heroes of our national pantheon.

Over the last generation, liberals have become increasingly emboldened in their denunciations of America's founders, says Yale historian Steven Pincus. The American left stands poised to throw the Revolution overboard, to dismiss the spirit and legacy of 1776 as merely the cause of a racist, sexist, hypocritical aristocracy we should firmly reject.

They’d be wrong to do so. The modern left may have fallen out of step with our revolutionary heritage. But it should reclaim it: For all its warts, the Revolution really did unleash an egalitarian vision of America that frontally assaulted economic and social inequality. It’s a tradition liberals should celebrate and cherish, while expanding and enlarging its scope and ambitions.

The bottom-up radicalism of 1776: a true "political revolution"

The American Revolution ushered in a movement that tore down systems of privilege in favor of more egalitarian ways of organizing society.

The Revolution ended structures of primogeniture and challenged the idea of a landed gentry. It made popular sovereignty an inviolable promise of American government, at least in principle. It helped ignite popular movements not just in America but across the globe.

The definitive version of this interpretation comes from The Radicalism of the American Revolution, a 1991 book by Brown historian Gordon Wood. The Revolution, Wood writes, "was as radical and as revolutionary as any in history," destroying beliefs about the superiority of the wealthy that had stood for centuries:

[The Revolution] brought respectability and even dominance to ordinary people long held in contempt and gave dignity to their menial labor in a manner unprecedented in history and to a degree not equaled elsewhere in the world. The Revolution did not just eliminate monarchy and create republics; it actually reconstituted what Americans meant by public or state power and brought about an entirely new kind of popular politics.

The Revolution did not merely create a political and legal environment conducive to economic expansion; it also released powerful and popular entrepreneurial and commercial energies that transformed the economic landscape of the country. In short, the Revolution was the most radical and most far-reaching event in American history.

Wood’s book produces an exhaustive chronicle of just how massive the Revolution’s social and economic changes were — the explosion of popular religion; the wrenching of a culture from a monarchy to a republic; the sudden growth of public education for boys and girls.

The most prominent figures in the revolutionary story — the politicians we remember — were indeed wealthier and more vested in protecting their economic self-interest than the modern left would like.

But the Founding Fathers are just one small part of the Revolution’s story. This is what the American left has forgotten most fundamentally about the American Revolution: that its foot soldiers were anything but aristocrats.

"I was part of the civil rights movement, and when I look at the early days of the Revolution I see the same thing: a sweeping, widespread, town-by-town popular uprising," says Ray Raphael, author of The Spirit of '74: How the American Revolution Began, about the Massachusetts farmers who began the movement. "When people say the Revolution is a pile of shit because it was all elites, they’re missing this was really a bottom-up revolt."

More than 90 percent of people in Massachusetts were behind the Revolution, and Raphael notes that the exception was largely gentry tied through patronage or business to the crown. The leaders at the convention were slow converts to the revolutionary cause, spurred on by overwhelming populist sentiment.

"It was the most ground-up expression of democracy you could imagine. That’s part of the Revolution," Raphael says. "You don't want to turn your head on that."

Why the left has rejected this version of the Revolution

I should acknowledge the strength behind the most basic objection to celebrating the Revolution: Many of the founders were racist, sexist colonizers determined to wipe American Indians from the continent.

Those charges are true. No one should ever forget that while opposed to slavery as a matter of principle, many of the founders created commercial fortunes by owning other human beings.

Thomas Jefferson, just one dude in a much bigger Revolution.

That part of the founders’ story has been erased far too frequently throughout our history. And that’s why it’s understandable that many on the left have overcorrected by saying July 4, 1776, must be understood primarily as an affirmation of that part of their world:

  • "Our Founding Fathers fetish is strangling America: The disastrous consequences of our childish hero-worship," writes Elias Isquith in Salon.
  • "Forget the Founding Fathers," says Barry Gewen in the New York Times Book Review, in a summary of the major academic research. "The God-given or nature-given rights they claimed for themselves included the right to hold Africans in bondage. "
  • "The American Revolution was a mistake," added Vox’s Dylan Matthews in a piece echoing similar themes.
  • "The typical strategy of those on the left now is either to ignore the Founders — on the grounds that they don't do elite history — or to point out their hypocrisy — Jefferson, Madison and Washington owned slaves," writes Pincus, the Yale professor.

It’s important to denounce the founders for their racism and acquiescence to slavery. That’s obviously correct and necessary.

The problem is that by applying 21st-century views on race and gender to an 18th-century context, we risk missing the real legacy of the Revolution. The founders were indeed racists by any modern standard. But even within its own time, the Revolution was a force for both racial and economic equality — and can remain the blueprint for those goals more than 240 years later.

The spirit of '76 was the greatest force for emancipation until Lincoln

When the Revolution began in 1776, slavery was legal in every colony. Only Pennsylvania even had an abolition society. Slavery had existed on American soil for two centuries without being substantially challenged by whites.

The American Revolution changed that. Pennsylvania’s emancipation act of 1780, the first of its kind, was written by revolutionary leaders and explicitly cited the fight against British rule as its inspiration. Similar Northern emancipation acts followed: in Massachusetts and New Hampshire in 1783, and then in Connecticut and Rhode Island the next year.

"Politicians, preachers, and propagandists unfurled the rhetoric of natural rights," Paul J. Polgar, a historian at the College of William & Mary, wrote in a 2011 essay for the Journal of the Early Republic, "and the immediate post-Revolutionary period witnessed the emergence of abolition societies as far south as Virginia."

"Slavery was legal in every colony, and the Revolution led directly to the abolition of slavery in the northern United States," says Mary Beth Norton, a professor in Cornell’s history department, in an email.

Even the elites in Philadelphia got swept up by this sentiment. The Declaration of Independence, which has so completely conquered the American imagination that it appears bloodless in a modern context, reflected just how powerful those ideas proved.

"The philosophy of the Declaration of Rights not only preached revolution, it preached the universal revolution," writes Carl Becker in his 1922 book, The Declaration of Independence. "Declaring that the inalienable rights were the same for all men and the only sure foundation of political institutions, it implied that the institutions proper to one people were so to all people."

Despite the revisionist attempts of Confederate reactionaries, Becker writes, the declaration's sweeping odes to equality were meant to apply to both white and black Americans.

"It taught that beneath all local and temporary diversity, beneath the superficial traits and talents that distinguish men and nations, all men are equal in the possession of a common humanity," Becker says.

Every major movement for American progress has cloaked itself in the founders’ rhetoric

Abraham Lincoln once remarked, "I have never had a feeling politically that did not spring from the sentiments embodied in the Declaration of Independence."

He’s hardly alone. Indeed, nearly every major movement for social, economic, or racial equality in America has cloaked itself in the rhetoric initially established during the revolutionary era. The modern American left that wants to distance itself from the Declaration of Independence is also thus breaking with:

  • Frederick Douglass and the early abolitionists, who spoke about their mission as fulfilling the Revolution’s promise of racial emancipation. ("In justification of their revolt against the established regime, the abolitionists naturally turned to the Declaration of Independence," Becker writes.)
  • The Seneca Falls Convention in 1848 — the launch pad of the women’s rights movement in America — where Elizabeth Cady Stanton authored the "Declaration of Sentiments." A huge chunk of it is directly lifted from the Declaration of Independence, and the Seneca Falls delegates explicitly talked about their mission as an extension of the Continental Congress.
  • Eugene V. Debs, the most successful socialist presidential candidate not from Vermont, who also worked within the framework established by the revolutionaries. "I like the Fourth of July. It breathes the spirit of revolution," Debs said.
  • Martin Luther King Jr., whose lavish praise of the American Revolution is even more over the top than mine.
  • Revolutionary, egalitarian movements in the 18th, 19th, and 20th centuries in France, Latin America, Haiti, communist Vietnam(!), and Hungary that have explicitly cited the American Revolution’s egalitarian aims as inspiration.

I could go on, but the pattern here is clear: The path to progress has come not from rejecting the declaration and Revolution — but by broadening its scope to those the founders wrongfully neglected.

03 Jul 12:50

Before And After Bath

by A B

03 Jul 12:45

Universidade Popular de Verao!

by Gentalha

Do 11 ao 16 de Julho, o Pichel encherá-se de gente a partilhar saberes nos cursos da Universidade Popular. Se queredes aprender sobre ecologia, género, línguas, gastronomia, dança, tecnologia, música… lembrade reservar praça até um dia antes de cada curso em gentalha@gentalha.org

Praias massificadas? Vem ao Pichel aprender entre tod@s!

cartaz universidade popular 2016

Preço por curso: 3€ (3’5€ nom sócia)

Abono todos os cursos: 8€ (10€ nom sócias)

INSCRIÇOM OBRIGATÓRIA em gentalha@gentalha.org até um dia antes do curso.


ESPECIALIZA-TE NOS GRAUS DE:

COM OS PÉS

  • Aprendendo-lhe o jeito. Maca Rodriguez e Carme Iglesias. 2ª Feira 11, de 21h a 22h. (Curso de nível intermédio-alto)

  • Entra no baile a bailar(e). Iniciaçom às foliadas. Chus Caramés. 3ª Feira 12, de 20h a 21h. (Curso de iniciaçom ao baile)

  • Dança das mulheres livres. Maika Sánchez. 4ªFeira 13, de 20h a 21h.

  • Iniciaçom ao samba no pé. Márlio Barcelos. 4ªFeira 13, de 18h a 19h30.

  • Como campam os que mandam! André Seoane. 5ª Feira 14 de 18h a 20h (Saída desde o C.S O Pichel)

  • Outra gestom do monte é possível. Roteiro polos espaços da cooperativa Monte Cabalar na Estrada. Fuco Barreiro, presidente da cooperativa. Sábado 16 de Julho, de 10h a 15h. (Saída desde o C.S O Pichel)

COM AS MANS

  • Bombo: noçons básicas para acompanhar música tradicional. Ana G. Lenza. 3ªF 12, de 21h15 a 22h15

  • Construçom de pandeiro quadrado (Peñaparda e Portugal) com madeiras reutilizadas. Ricardo Marcos Casás. 2ªFeira 11, de 18h a 22h.

  • Pandeiro de quatro esquinas…nom se toca com umha mao? Iniciaçom ao Pandeiro. Aitana Cuétara. 5ªFeira 14, de 18h a 20h.

COM SENTIDINHO

  • Lar eco-Limpo. Vero Torrijos. 3ª Feira 12, de 20h a 21h30.

  • Todas temos voz! ou de como facilitar a participaçom nos grupos. Andrea Rico / Leticia Castro. 5ª Feira 14, de 20h30 a 22h.

  • O amor nom é como no-lo contárom. Chaves para identificar e desaprender o amor romántico. Maria Rosendo. 2ªFeira 11 de 18h30 a 20h30.

  • Laboratório de Empoderamento Erótico. Mai Insua e Mari Fidalgo. 5ª Feira 14, de 18h a 20h.

  • Prostituiçom e/ou Trata de seres humanos com fins de exploraçom sexual: indícios para podermos identificar umha possível vítima de Trata. Lourdes Pazo. 4ª Feira 13, de 16h30 a 18h30.

  • Estereótipos e roles a través do jogo. Mon Vilar. 3ª Feira 12 de 17h a 19h.

COM A LÍNGUA E A EXPRESSOM

  • Conhecer, ler e apaixonar-se por Maria Mercè Marçal e Montserrat Roig. Helena Capera. Quinta feira 14, de 20h15 a 21h30.

  • Escritoras da anglofonia pós-colonial: novas vozes e identidades. Afonso Barata. 4ªFeira 13, de 19h a 20h.

  • Conversa sobre literatura francófona: romance policial escrito por mulheres. Raquel Paz. 3ª Feira 12, de 19h a 20h.

  • O corpo criativo, recursos de expressom e criaçom cénica. Zé Paredes. 4ª Feira 13, de 21h15 a 23h15.

  • Meios de comunicaçom populares em galego-português. Diário Liberdade. 3ªFeira 12, de 17h30 a 19h30.

COM GOSTO

  • Anatomia do mar: técnicas de limpeça e pre-elaboraçom do peixe na cozinha. Luzia Álvares. 4ª Feira 13, de 20h a 21h30.

  • Cozinhar saboroso sem muito orçamento! Josinho do 13. 4ª Feira 13, de 13h a 14h30.

  • Com as mãos na massa! Introduçom ao amassado. Chuck Norris. 5ª Feira 14, de 18h a 20h.

COM FERRAMENTAS

  • Uso doméstico da broca. Paulo Painceiras. 5ª Feira 14, de 20h a 21h.

  • Manutençom básica de bicicleta. Joaquín Crujeiras e Diego Taboada. 3ªFeira 12, de 19h30 a 20h30.

  • Iniciaçom à programaçom com expressons regulares. Helena Sabel. 2ª Feira 11, de 18h30 a 20h30.

  • Você está aqui. Jesús Rivera. 2ªFeira 11, de 20h45 a 22h.

  • Fazer fotos à noite! Alberte Peiteável. 5ª Feira 14, às 22h30. Saída desde o C.S O Pichel.

    CALENDÁRIO

    SEMANA DO 11 AO 16 DE JULHO

    2ªFEIRA, 11 DE JULHO:

  • Construçom de pandeiro quadrado (Peñaparda e Portugal) com madeiras reutilizadas. Ricardo Marcos Casás. De 18h a 22h.

    Aprenderemos a fabricar um pandeiro quadrado reutilizando madeiras do lixo e usando fita adesiva grossa . Podes trazer o teu material, ou levamos-cho nós por 2€ mais.

    Material necessário: quatro tábuas de aprox. 50 cm de longo; grossor menor de 20 mm e largura aproximada de 4-6 cm para o pandeiro português e 5-8 cm para pandeiro de Peñaparda, + um rolo de fita adesiva da tua cor favorita.

  • O amor nom é como no-lo contárom. Chaves para identificar e desaprender o amor romántico. Maria Rosendo. 2ªFeira 11 de 18h30 a 20h30.

    Através deste obradoiro tomaremos consciência de como os roles de gênero estam a influenciar nas nossas relaçons de parelha. Analisaremos como é que acontecem algumhas das situaçons que dam lugar à desigualdade (autopostergaçons, altruísmos, servilismos, cessons, renuncias…) e buscaremos ferramentas que nos ajudem a situar o centro da nossa vida e do nosso amor em nós próprias.

  • Iniciaçom à programaçom com expressons regulares. Helena Sabel. De 18h30 a 20h30.

    Que o nome nom te bote para trás! Sejas tradutora, editor, corretora, filólogo, lingüista, historiadora… se precisares de buscar, editar, substituir e modificar textos, as expressons regulares poupam-te tempo e trabalho. E se o que te interessa é a programaçom, já sabes que nom podes viver sem elas…

  • Você está aqui. Jesús Rivera. De 20h45 a 22h.

    Aprenderemos a mover-nos com as ferramentas dos mapas on-line (Google Maps, Open Street Map…), tipos de coordenadas, exportar e importar tabelas de dados, sinalizar lugares, marcar percursos…

  • Aprendendo-lhe o jeito. Maca Rodriguez e Carme Iglesias. De 21h a 22h. (Curso de nível intermédio-alto)

    Seguro que tentaste nalgumha ocasiom apanhar esses pontos onde a gente parece que tem rodas. Si, estamos a falar do jeito da rica terra de Tordoia (e arredores). Se pretenderes tornar-te umha bailadora ou bailador de êxito nom podes perder este curso. Inicia-te no baile de Tordoia!

    3ªFEIRA, 12 DE JULHO:

  • Estereótipos e roles a través do jogo. Mon Vilar. De 17h a 19h.

    A través dos jogos, nenas e nenos vam formando a sua personalidade. Jogando aprendem tipos de conduta, comportamentos, a relacionarem-se com os e as demais… Por isso mesmo, a través dos jogos podem-se evitar condutas sexistas no futuro. Com exemplos prácticos reflexioanremos sobre os modelos de homes e mulheres representados nos jogos e como se constroem as relaçons a través destes aprendendo roles de gênero, identificaremos estereótipos de gênero incorporados nos jogos e, a sua vez, aprenderemos a detectar um brinquedo ou jogo sexista aportando propostas alternativas de jogos igualitários.

  • Meios de comunicaçom populares em galego-português. Diário Liberdade. De 17h30 a 19h30

    Breve apresentaçom dos meios de comunicaçom digitais construídos polos movimentos sociais e organizaçons políticas progressistas na lusofonia (Galiza, Brasil, Portugal e África e Ásia lusófonas)

  • Conversa sobre literatura francófona: romance policial escrito por mulheres. Raquel Paz. De 19h a 20h.

    Gostas da literatura policial? Esquece Agatha Christie e passa-te a Agota Kristof! Conversaremos sobre alguns romances de escritoras francófonas dos últimos anos.

  • Manutençom básica de bicicleta.  Joaquín Crujeiras e Diego Taboada. De 19h30 a 20h30. 

    Curso breve para o correcto cuidado das bicicletas.

  • Lar eco-Limpo. Vero Torrijos. De 20h a 21h30.

    Reciclaremos o azeite usado das frituras para fazermos sabom e também prepararemos limpador multiusos sem tóxicos.

    Tés de trazer: 50 cl de azeite usado e 1/2€ para partilhar o custo do azeite essencial que usaremos como fragrância.

  • Entra no baile a bailar(e). Iniciaçom às foliadas. Chus Caramés. De 20h a 21h.

    Aprende a decifrar e mover-te ao compasso dessa gente que baila quando soam as gaitas e as pandeiretas.

  • Bombo: noçons básicas para acompanhar música tradicional. Ana G. Lenza. De 21h15 a 22h15

    Todo o que precisas saber para pegar no bombo e safar dignamente numha foliada.

    4ªFEIRA, 13 DE JULHO:

  • Cozinhar saboroso sem muito orçamento! Josinho do 13. De 13h a 14h30.

    Tés gente em casa e queres fazer comida saborosa e sugerente mas barata? Neste curso aprenderás várias receitas, como croquetes caseiros ou carrilheras, e renovarás a tua ementa. Ao acabar, comeremos o cozinhado no Pichel!

  • Prostituiçom e/ou Trata de seres humanos com fins de exploraçom sexual: indícios para podermos identificar umha possível vítima de Trata. Lourdes Pazo. De 16h30 a 18h30.

    Que é a Trata e quais som os seus indicadores som os temas em que nos centraremos neste curso em que, a partir da visualizaçom de vídeos com entrevistas, poderemos distinguir os seus indícios.

  • Iniciaçom ao samba no pé. Márlio Barcelos. De 18h a 19h30.

    Da mistura de ritmos africanos, o samba nasceu no Brasil e pode ser bailado de variados modos, dependendo da regiom e da situaçom. Aprenderemos no curso os passos básicos do “samba no pé”, nome do estilo livre e improvisado de bailar o samba.

  • Escritoras da anglofonia pós-colonial: novas vozes e identidades. Afonso Barata. De 19h a 20h.

    Um breve percurso através de algumhas das autoras contemporáneas mais relevantes em língua inglesa.

  • Dança das mulheres livres. Maika Sánchez. De 20h a 21h.

    Fazer dançar a nossa força e a nossa inspiraçom na coletividade baixo o ritmo de sons ciganos.

  • Anatomia do mar: técnicas de limpeça e pre-elaboraçom do peixe na cozinha. Luzia Álvares. De 20h a 21h30.

    Nom distingues umha “supreme” de um “lombo”? Nom fazes ideia do que é o “fumet”? Queres goçar das

    luras sem areia? Este é o teu curso!

  • O corpo criativo, recursos de expressom e criaçom cénica. Zé Paredes. De 21h15 a 23h15.

    Obradoiro de criaçom cénica em que abordaremos estratégias de estímulo criativo: A improvisaçom. O jogo dramático. O corpo no espaço.

    5ªFEIRA, 14 DE JULHO:

  • Com as mãos na massa! Introduçom ao amassado. Chuck Norris. De 18h a 20h.

    Como elaborar massas para o pam, pizza, empada, com a técnica do amassado francês. Amassado, pré-forma e forma.

  • Pandeiro de quatro esquinas…nom se toca com umha mao? Iniciaçom ao Pandeiro. Aitana Cuétara. De 18h a 20h.

    Aprenderemos técnica galega e técnica de Peñaparda.

  • Como campam os que mandam! André Seoane. De18h a 20h (Saída desde o C.S O Pichel)

    Quem tem poder costuma ter a necessidade de fazê-lo evidente ante o resto da sociedade, por este motivo a representaçom do poder é um dos elementos que mais influi na configuraçom urbana. Neste roteiro vamos dar umha voltinha pola cidade e reparar como o espaço em que vivemos está fortemente mediatizado pola representaçom do poder, desde as manifestaçons mais evidentes até as mais subtis.

  • Laboratório de Empoderamento Erótico. Mai Insua e Mari Fidalgo. De 18h a 20h.

    Explorar e criar a nossa erótica, experimentar com o nosso prazer! Um tempo para partilharmos e enraizarmo-nos no prazer desde a palavra e o trabalho corporal. Aberto a mulheres de qualquer orientaçom e vivencia sexual.

  • Uso doméstico da broca. Paulo Painceiras. De 20h a 21h. 

    Ferramentas necessárias para fazer perforaçons em paredes, metal, madeira… Falaremos das distintas classes de brocas e da maneira de empregar cada umha delas. Fundamentalmente será um curso prático onde tentaremos algum truque para furar azulejo, para nom lixar todo ou para nom mancar-se.

  • Conhecer, ler e apaixonar-se por Maria Mercè Marçal e Montserrat Roig. Helena Capera. De 20h15 a 21h30.

    Marçal e Roig fôrom rebeldes e feministas. Hoje continuam a ser referentes da literatura catalá. Achega-te a conhecê-las e deixar-te agarimar polas suas verbas. Será bonito!

  • Todas temos voz! ou de como facilitar a participaçom nos grupos. Andrea Rico / Leticia Castro. De 20h30 a 22h.

    O grupo é mais do que a soma das partes. Achegaremo-nos a paradigmas, técnicas e habilidades para entender e facilitar o desenvolvimento satisfatório e justo dos grupos em que participamos.

  • Fazer fotos à noite! Alberte Peiteável. Às 22h30. Saída desde o C.S O Pichel.

    Aprende a tirar-lhe mais partido à tua cámara sem luz natural.

    SÁBADO 16 DE JULHO:

  • Outra gestom do monte é possível. Roteiro polos espaços da cooperativa Monte Cabalar na Estrada. Fuco Barreiro, presidente da cooperativa. De 10h a 15h. (Saída desde o C.S O Pichel)                                                                                                                                                      Monte Cabalar é umha cooperativa de exploraçom comunitária da terra que agrupa aproximadamente 3.600 propriedades de mais de 1.000 proprietários numa exploraçom ganadeira em extensivo com mais de 700 ha de monte fechadas nas freguesias de Somoza, Tabeirós, Nigoi, Arca e Souto (câmara municipal de A Estrada) com o objectivo de intervir sobre o abandono e o minifundio e de criar a experiência dumha exploraçom silvopastoral em regime coooperativo. Solicita-se confirmaçom de assistencia no mail da Gentalha ou no 650200974 para poder organizar o deslocamento. Podes trazer um sanduiche por se entra a fome, ainda que lá experimentaremos os enchidos da cooperativa.

03 Jul 12:32

I’m a Deep Sea Hairfish.



I’m a Deep Sea Hairfish.

03 Jul 12:15

How Sex Obsessed Culture Can Ruin Men's Idea Of Sex

By John Cheese  Published: July 02nd, 2016 
03 Jul 12:14

5 Much Better Alternatives To Famous Board Games

By Luke McKinney  Published: July 02nd, 2016 
03 Jul 12:08

New Trial for Adnan Syed

by (Arsenio) Hall and (Warren) Oates
Adnan Syed, who was convicted in 2000 for the death of Hae Min Lee, and who was the subject of the podcast Serial [previously and originally], has today been granted a new trial.
03 Jul 12:04

Fraises Des Bois

by kliuless
The Best Strawberry You've Never Had - "The strawberry is native throughout the northern hemispheres. It is, weirdly enough—along with the apple and stone fruits like the peach—a member of the rose family... It is an incredible-tasting fruit. A fraise de bois tastes like you've never really eaten a strawberry before. Everything is magnified: It's both much more acidic and much sweeter than any supermarket strawberry. It's rich and powerful, reminding you why the Greeks saw the strawberry as a symbol of Venus." (via)
03 Jul 11:35

Unha última copa no Bar Abastos

by magago

Hai algo máis dun mes Iago Pazos, un dos dous socios de Abastos 2.0, o exitoso local compostelano de restauración, púxose en contacto comigo. “Imos pechar o Bar”, anuncioume, en referencia ao local que el e máis Marcos Cerqueiro –a outra pata deste tandem- emprenderan había menos dun ano na compostelana rúa da Conga. “Non queremos mandar comunicado de prensa, aínda que estamos pensando en publicar unha esquela”, bromeou Iago. “Non, en serio, queriamos contalo”, concluíu. Para un xornalista cunha pata moi metida no ámbito da gastronomía, o dato que Iago me pasaba era a aplicación práctica dese dito de que é noticia que un home trabe a un can e non ao revés.

No mundo efervescente, promocional e vendemotos da gastronomía contemporánea, nun sector no que o talento se mide ao peso con estrelas, soles e likes, a crónica dun peche é algo raro e escaso. Todo é éxito, fortuna, patrocinios, televisión; os peches –que os hai- fanse con noturnidade e con rapidez avergoñada, dun día para o outro, e ninguén parece molestarse demasiado en comentalos. O fracaso –que en realidade é o motor do mundo- parece estar penalizado. Pero aquí, nesta nova historia de Pazos e Cerqueiro, había algo máis que un simple peche. Había unha boa historia para compartir.

Por suposto, aceptei.

Sobre todo porque o mundo Abastos é un universo digno de ser contado. Nestes momentos, aquel pequeno local sen baño que abriu nunhas casotas da Praza de Abastos en 2010 convertiuse nunha valiosa marca de certa referencia non só a nivel español senón internacional. Os Abastos fixéronse tamén cun local idílico, O Loxe Mareiro, en Carril, bicado polo mar da Arousa, teñen un servizo de catering e acaban de abrir, con enorme éxito, a nova Barra Atlántica en Madrid, en Chueca, que se convertirá na marca insignia da súa expansión en diferentes localidades fóra de Galicia. O grupo Abastos pasou dunha modesta recaudación de bar a facturar unha cifra moi elevada e a contar con máis de trinta empregados. O peche do Bar prodúcese, ademáis, na cresta da onda, no ata agora punto máis alto do éxito gastronómico, económico e de popularidade do seu proxecto. Para eles, o peche en absoluto é unha derrota, senón unha parte do proceso.

Unha historia de bar

Imos alá. A rúa da Conga non fica moi lonxe da rúa das Ameas, sede do primeiro local dos Abastos, pero a microtopografía en Compostela pode ser determinante. Se a zona da Praza de Abastos á tardiña é esencialmente un espazo para compostelanitas –aínda que cada vez está máis frecuentado por turistas-, a rúa da Conga está en pleno corazón turístico, ao carón de Platerías e a Praza da Quintana, e preto da zona de copas preferida polos turistas –e por algúns nostálxicos das copas dos 90.


Marcos Cerqueiro prepara o último plato do Bar Abastos

Nesta esquina deste edificio decimonónico moi próximo á Praza da Quintana xa houbera outros negocios de vida máis ou menos errática. Aquí os Abastos tentaron crear un concepto complementario á Taberna da rúa das Ameas. Desta volta era un bar. “Tiñamos cociña aberta en formato non-stop de unha da tarde ata a unha e media da mañá”, conta Iago, “procurando chegar a un cliente que nós pensabamos que existía, ese que vén comer tarde ou que busca tomar unha primeira copa ou algo forte despois de xantar”. Na peculiar terminoloxía que van construíndo os Abastos, o local estaría especializado nos entrepans (bocadillos) e nos tragos e remedios, un xeito informal de aludir aos cocktails. E aquí tamén había un retruque. No canto de apostar polas copas a partir de marcas coñecidas tipo Beefeater ou Bombay, os Abastos adquirían alcol de calidade, de marca branca, ás destilerías e traballaban as maceracións directamente no local, con froitas, froitos secos…eses eran os chamados remedios. Tragos pensados, distintos, baseados no produto de Galicia, buscando un valor engadido que non existía en Compostela.

“Estiven preparándome un ano para iso”, explica Iago, “en locais que fan cousas similares en Madrid ou Londres”. Ao cliente que entraba ao local recibía unha visita guiada polas instalacións e se lles explicaba con detemento o tema dos alcoles e a súa maceración, amosando os rexistros sanitarios, as receitas da coctelería e todo, animándoos a consumir os cócteles mentres xantaban ou ceaban na parte superior.


Iago Pazos prepara o último remedio do Bar Abastos

Alquimia propia
A xogada era unha continuación da estratexia comercial da taberna Abastos, onde a variedade de referencias enolóxicas viuse paulatinamente limitada polos viños da casa, nas diferentes denominacións: a marca íase trasladando do servizo á propia identidade dos produtos, nunha manobra xenial de expansión do concepto Abastos, poucas veces vista en hostelería. Podería ser posible cun sector tan vistoso e usado como as copas en plena zona de marcha? A alquimia da maceración producíase no Club, no andar inferior do Bar, onde un enorme número de remedios embotellados con diferentes cores, follas de cítricos, tubos de especias, repousaban para que o druida Pazos fora servindo e propoñendo copas. A esa longa explicación inicial que impartía Iago ou algún membro do persoal moitos asistían escépticos, e concluían de maneira simplificada: “ou sexa, que nos vas poñer garrafón”. Iago chegou a incorporar con ironía a propia idea de garrafón á explicación, pero a frase resume, se cadra, o escepticismo do persoal.

“O bar foi o mellor concepto que tivemos nunca”, afirma Iago, “pero non funcionou”. Durante os tres primeiros meses, de outubro a decembro, o local respondeu ás expectativas: era unha novidade nunha cidade que gusta das novidades. Pero a partir de aí a cousa comezou a baixar, coincidindo cos tres meses críticos da hostelería compostelá, de xaneiro a marzo, no que só recuncaron no Bar un pequeno núcleo de irredutibles. “De súpeto dímonos conta de que nós mesmos non queriamos vir a este local”, sincérase Iago, “porque viñamos e non había ninguén, e o ambiente clásico de Abastos é a xente, a circulación un pouco tola, o axetreo. Aquí puñámonos tristes. Os camareiros miraban a hora de peche, o tempo non daba pasado, pero non podían pechar porque non eran os propietarios”.

Cambio de escala
Esta situación coincidiu con outra historia ben distinta: a expansión do negocio a Madrid, transformando totalmente a escala de Abastos e multiplicando as cifras de negocio. A apertura en Chueca da Barra Atlántica, coa estratexia da marca de ofrecer marisco a prezo razoable en cantidades pequenas pero abondas para quitarse o capricho, foi vento en popa. Aínda que Barra Atlántica aínda está en “fase beta”, á espera do inicio do novo curso en setembro, todo parece indicar que ese camiño será a vía de expansión do negocio Abastos a outras cidades da Península.

Pero o Bar fíxolles pensar. Nin Iago nin Marcos teñen moi claro que é o que aconteceu, pero albiscan varias leccións, e ese é o motivo de contar esta historia. Paseo con eles por este local que xa ten as cadeiras postas por riba das mesas, e no que os camareiros baixan da matriz, na rúa das Ameas, para ir collendo cousas. “Isto lévase ou non?”, preguntan aos xefes. E eles dubidan con moitas das cousas. Están algo melancólicos e nostálxicos, o cal é inevitable, porque poucos coma eles son capaces de conciliar paixón con viabilidade económica. Da conversa con Iago e Marcos entresaco as explicacións, sempre parciais porque o éxito dun local de hostelería ten sempre algo de casual, de máxico: nunca hai unha fórmula máxica, aínda que poderías identificar moitos dos ingredientes.

A primeira lección é que un local de hostelería é unha persoa, un espírito, unha presenza coa que identificar o negocio. “En Madrid preparamos a un dos rapaces formados connosco para facer ese rol”, o do repartidor de xogo, o de coñecedor do cliente, o de embaixador da marca, e pasou a ser socio do negocio. “Neste momento estamos facendo coaching cos nosos empregados, trasladándolles tamén os valores da marca a eles”, sinala Iago.

O segundo aspecto é, precisamente, a confusión de marcas. Porque Abastos medrou pero non é doado encaixar as variantes da marca con respecto á marca principal. Así que moitos clientes que chegaban ao Bar querían a experiencia da Barra ou da Taberna e viceversa. Así que aquela máxima de Steve Jobs: keep it simple funciona aquí. De feito, a partir da experiencia fallida do bar, os Abastos reformularon a súa estratexia de marca corporativa, ordenando os seus conceptos para poderen ser presentados con claridade aos clientes.

Pero hai máis. Os Abastos foron rompedores con algunhas das normas que se marcaron. Cando comezou a taberna, por exemplo, apostaron só por viños e cervexas galegas, e por non vender coca-cola. A xogada saiulles, sorprendentemente, e contra a opinión de moitos (eu incluído), moi ben. Pero no Bar os seus criterios de especialización se cadra pasaron das marcas aos hábitos, e aí a cousa é máis complicada. Non había cañas, senón pintas de 1906, pero é moi diferente unha caña que un bo pelotazo dunha cervexa de máis graduación. E pode que un consumidor que sae de copas está xa nunha fase da noite que quere marcas determinadas e non tanto experimentos etílicos; busca Brugal, Bombay, Larios, doado e para dentro. E outra lección posible é como a topografía determina o público: “á hora que nós pechabamos o local, ás dúas da mañá, era cando o tiñamos cheo”, apunta Iago; aí estaban as ceas de congresos, de vellos amigos universitarios e guiris renuentes a marchar para a pensión, clientes que querían divertimento rápido. É complicado que un local teña que dicir moitas veces que non.

Guindar lastre

A decisión, con todo, non foi só económica, senón mental. “Non podemos seguir pendentes de algo que non comprendemos de todo. Poderiamos tentar facelo rendible ata final de ano, pero sería igual, gastar tempo nalgo que non vai callar”.

Co éxito actual dos negocios, eles mesmos, profesionais que beirean os trinta anos, atópanse con que teñen que reinventar a súa posición e o seu traballo dentro desa engranaxe complexa que xa é agora o grupo de empresas. E, persoalmente, isto é moi interesante, especialmente nun país no que isto non é frecuente, no que un rapaz ou rapaza de trinta anos continúa a estar en precario e, con frecuencia, puteado. Co coche prendido e a todo gas, onde poden un taberneiro e un cociñeiro concentrar as súas enerxías? Que facer no día a día? Deben reinventarse porque o seu traballo cotiá xa está cambiando por forza: xa non falan de pases –o termo habitual en hostelería para medir as franxas horarias de atención aos clientes- senón de gardas, e ese cambio de termo é moi importante. “Ás veces pos cañas e ás veces bébelas”, explica Iago ríndose, e sinalando que xa non son necesarios, persoalmente, para o funcionamento directo do servizo pero que, ao mesmo tempo, unha marca como Abastos, sobre todo, son persoas, persoas que se materializan, que son parte do escenario no que a xente se divirte, que manteñen ese escenario.

Como nas compañías tecnolóxicas, encargaron a un financeiro a xestión económica e apostan por seguir no día a día dos negocios, pero o peche do Bar é parte máis dunha clásica estratexia: a de soltar lastre para gañar foco. “Que ides facer agora?”, pregúntolles. “Tomarémonos un ano para pensar e decidir”, afirma Iago. Mentres, continuarán lendo e formándose. Imaxinando a vindeira xogada. Dándolle voltas á expansión fóra de Galicia. Polo de contado, xa se decataron de que o éxito non é unha liña progresiva, dá voltas enriba e abaixo. E de súpeto decátaste de que, ao pechar o bar, non deixaron de perder cartos. O que fixeron foi gañar tempo.

Texto: Manuel Gago
Fotos: Sole Felloza

02 Jul 02:32

Esta web recopila toda la basura que encuentras en Wallapop

by Iago Fernández

No todos hemos chapoteado en las cloacas de Wallapop, pero sí todos hemos recibido algún WhatsApp con capturas de pantalla procedentes de tan maravilloso no-lugar de internet.

Wallapuff es una web (y Facebook y Twitter) que hace el trabajo sucio de recopilar tesoros cochambrosos, ordenarlos y distribuirlos por categorías: "Erótico-festivo", "Patadas a la RAE", "Timos", "Trapicheos", "Bizarro" o "Chats Privados". Hablamos con Emilio Narváez, uno de sus creadores, que nos advierte que su número de seguidores está a punto de alcanzar al de la propia aplicación de compra-venta.

VICE: ¿Cuándo y por qué creasteis Wallapuff?
Emilio: Empezamos a finales del año pasado. La idea fue del humorista Manuel Pradas y yo decidí darle un empujoncito haciéndola viral y que de así la rueda empezara a girar. Tenía claro que mucha gente se apuntaría, ya que todos los que han usado la app de Wallapop se han encontrado alguna vez con lo que mostramos en nuestra web y de forma diaria en nuestra fanpage de Facebook y nuestro perfil de Twitter.

¿Cuántas capturas de pantalla os envía la gente cada día?
Al día solemos recibir entre diez y veinte capturas de pantalla, pero hemos tenido picos de hasta cincuenta en un solo día. De la selección de capturas se ocupa una tercera persona implicada en el proyecto, Miriam Romero, que escoge las mejores y las programa para que vayan saliendo en Facebook. De Twitter me ocupo yo y del blog Manu. Después hago un pequeño repaso a nivel SEO y ya lo tenemos listo.

¿Habéis tenido que censurar algún pantallazo que os habría gustado publicar?
Hemos tenido que censurar varias veces, sobre todo para proteger la intimidad de la persona implicada o porque la propia persona implicada nos solicita -la mayoría de veces de forma un tanto agresiva- que la quitemos. Nos sucedió eso con unas sandalias recientemente. Y con un vestido de boda gitana.

¿Os han contactado desde Wallapop para felicitaros o demandaros?
De momento Wallapop no nos ha contactado, pero sabemos que está al tanto de lo que vamos haciendo por conocidos que tenemos cercanos a la empresa. Además, cada vez nos estamos acercando en Facebook a su número de fans y sería divertido que la página parodia superara a la original. Así que no descartamos en un futuro llegar a alguna colaboración juntos.

¿Seguíais otras páginas o tumblrs parecidos al vuestro, tipo 'Drama en el portal'?
La verdad es que no, realmente la gracia de Wallapuff se basa en la realidad de las aportaciones que recibimos. También, y gracias a la popularidad de la página, hemos creado su página hermana, Vibbuff, que se centra en las ventas de la otra app de compra-venta Vibbo.

Háblanos de los Wallapuff Estrella. ¿Por qué tienen tanto éxito?
Son las capturas que han tenido un gran eco tanto en la fanpage como en Twitter y merecen un apartado especial en la web.

Un buen ejemplo es el disco de los Gemeliers, que causó sensación por la descripción del mismo, y es que hay hermanos que entienden de música. La carcasa de Bustamante es un clásico que no pasa de moda.

Seguramente a la persona que la compró le pareció una buena idea, pero con los años ya no tanto y se quiso deshacer de ella con un poco de gracia.

También os pasan material que roza el porno.
En la sección 'erótico-festiva' nos llega de todo. Nos hacen gracia los intentos de ligue de muchas personas o los juguetes sexuales que sus propietarios deciden que es el momento que pasen a otras manos u otras cavidades. Eso demuestra que el mundo de la segunda mano sigue teniendo un amplio recorrido.

He visto hasta playmobil taurinos, ¿qué otros hallazgos insólitos destacaríais?
La lista sería muy larga. Tenemos especial cariño a ventas como el típico vaso de agua que sirve para detectar tiranosaurios, el de bacon de unicornio que no es otra cosa que una gominola de colores que parece bacon en una sartén, o el típico mondadientes que se vende como herramienta para reparar routeres. Hay un ejército de capturas insólitas porqué la gente tiene mucha imaginación y le gusta el cachondeo... así es como nos explicamos que haya vuelto a ganar el PP.

Y luego están las ventas que directamente son una estafa.
Los timos son algo bastante habitual en Wallapuff y en Wallapop, claro. Móviles que por la descripción sabemos que son robados, artículos que se venden muy por encima de su valor habitual pensando que algún incauto caerá en esa trampa, o productos que están rotos, como portátiles, televisores, etc, que creen que el comprador pagará lo mismo que si fuera nuevo. Hay de todo. En España somos muy dados a este tipo de jugadas y es algo intrínseco en nuestra forma de ser. Si cuela, cuela.

También hay buenos trapis. ¿Habéis encontrado drogas duras? ¿Animales exóticos?
Aún no nos hemos encontrado alijos de cocaína, pero si hachís, porros, viagras... De momento, en tema de animales no nos ha llegado ninguna venta, algún que otro ser humano, sí, pero son los típicos montajes para hacer la gracia de "vendo a mi hermano, primo, padre...". Cuando te llega casi una a diario deja de hacer gracia y, además, ese tipo de capturas hacen que Wallapuff pierda su esencia: artículos que realmente están en venta en Wallapop y no que se hagan para salir en Wallapuff.

¿Qué es eso de "WallaRip"?
Lo de WallaRip era una captura de pantalla de un nicho fúnebre que nos habían pasado. La gente vende hasta su descanso eterno.

02 Jul 01:43

5 Mistakes to Avoid When Cooking Ribs

by Kelli Foster
No tough or chewy ribs with these simple steps. READ MORE...
01 Jul 15:35

La mantequilla es más saludable de lo que pensamos y nuevos estudios así lo demuestran

by Carmen Tía Alia

Butter 1449453 1280

Pues si, parece ser que estamos equivocados y que la mantequilla es más saludable que lo que pensamos. Y no es que lo pensáramos nosotros por ciencia infusa. No. Es que así nos lo han contado y, consecuentemente, hecho creer científicos, investigadores, médicos, nutricionistas, expertos en salud, etc desde hace muchísimo tiempo.

Durante años, nos ha sido recomendado que redujéramos el consumo de mantequilla en nuestras comidas. Como grasa saturada, a la mantequilla se la ha considerado un peligro para la salud por contribuir al desarrollo de enfermedades cardio-vasculares, entre otras.

Medic 563425 1280

No obstante, según el estudio publicado en la revista de investigación científica Plos One, la relación entre el consumo de mantequilla y las enfermedades cardio-vasculares es inexistente. A esta conclusión llega el equipo de investigadores después de analizar un total de 636.151 individuos de 15 países y realizando seguimientos anuales de 6.5 millones de personas.

Además, a través de este mega estudio, se ha observado que el consumo de mantequilla podría estar directamente ligado a una reducción del riesgo de desarrollar diabetes, uno de los grandes males de la actualidad. Cada cucharada de mantequilla equivaliendo a un 4% menos de riesgo.

Como contraposición, el estudio muestra que, por cada cucharada de mantequilla consumida al día, el riesgo de mortalidad general y sin causa precisa aumenta en un 1%. No obstante, esta conexión no es concluyente y el aumento de mortalidad general y sin causa precisa pudiera deberse a otros factores.

Breakfast 1242529 1280

Para los amantes de la mantequilla, esta puede ser una muy buena noticia, pero recomendamos que no se vuelvan locos y se lancen a agregarla a todas sus comidas y en grandes cantidades. Una cosa es que no sea el enemigo número uno de nuestra salud, otra bien diferente es que sea un alimento saludable.

Todavía será necesario llevar a cabo estudios de ampliación al respecto para poder llegar a conclusiones definitivas. Mientras tanto, lo importante es comer con sentido común y consumir de todo, pero con moderación. Así daremos a nuestros organismos los nutrientes que necesitan para un óptimo funcionamiento.

Imágenes | Pixabay
En Directo al paladar | Cómo hacer mantequilla en casa. Receta irlandesa
En Directo al paladar | Mantequilla

También te recomendamos

¿Sabes todo lo que te estás perdiendo por iluminar mal la comida?

Mitos y verdades sobre la leche

Sorprende a tus comensales con este pan camembert. Receta con y sin Thermomix

-
La noticia La mantequilla es más saludable de lo que pensamos y nuevos estudios así lo demuestran fue publicada originalmente en Directo al Paladar por Carmen Tía Alia .

01 Jul 13:02

Prankster Leaves Fake Animal Facts at the L.A. Zoo

by A B

Prankster and comedian Jeff Wysaski decided to make L.A. Zoo a little more interesting… and he succeeded.